گنجور

 
سام میرزا صفوی

مردی شریف و طالب علم است و در علم سیاق مهارت تمام دارد بسیار فصیح و خوش صحبت است این دو مطلع از اوست :

پی بکوی دلبر ابرو کمانی برده ام

خانه او را نمیدانم، گمانی برده ام

شده مردمان چشمم بامیدت اشکباران

چه شود اگر در آیی ز در امیدواران