گنجور

 
سام میرزا صفوی

به سراجی اوقات میگذرانید آخر در عاشقی رسوا گردید این مطلع از اوست:

مه من یار اغیار است با من یار بایستی

بدین خواری که من افتاده ام اغیار بایستی