گنجور

 
سام میرزا صفوی

واعظ خوشخوان بود و گاهی در اثنای وعظ شعر خود میخواند و حالی میکرد که موجب نفرت مردم می شد، این مطلع از اوست :

سر دهان او را جستم ز نکته دانی

گفتا ز بی نشانی . کس چون دهد نشانی!؟