گنجور

 
سام میرزا صفوی

مردی بی تعین و هرزه گرد بود و گاهی بگفتن شعر زبان میگشود، این مطلع از اوست :

کو طبیبی که دوای دل زارم سازد

درد دل بشنود و چاره ی کارم سازد