سام میرزا صفوی
»
تذکرهٔ تحفهٔ سامی
»
صحیفهٔ چهارم در ذکر حضرات واجب التعظیم
»
۲۰۱- ملک قاسم نقاش شیرازی
میگفت از اولاد شاه شجاع کرمانی ام و بغیر از این عیبی نداشت، مصور خوب بود و بهمه قلم خط را خوب مینوشت و در انشاء ید طولی داشت و در معما و عروض مهارتی بی انتهی، قوت حافظه او بمرتبه ای بود که بیک بار خواندن سی بیت یاد میگرفت اما بسیار بی طالع واقع شده بود و از این دولت حظی نیافت در جوانی در شهور سنه سبع و اربعین و تسعمایه از عالم رفت این رباعی در شکایت روزگار از اوست :
کاز دهر، صفا گشته بکلی زایل
خالی ز غبار یکدگر یک ساعت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
نهاد و به کید حساد از پای در آمد
رباعی
روز عجب است و روزگار مشکل
هوش مصنوعی: او ادعا می‌کرد که از خانواده شاه شجاع کرمانی است و غیر از این ویژگی، عیبی نداشت. در هنر تصویرگری و خطاطی مهارت زیادی داشت و در نوشتن نیز توانایی بالایی داشت. همچنین در زمینه‌های معما و عروض بسیار حرفه‌ای بود. حافظه او به قدری قوی بود که می‌توانست یک بار خواندن سی بیت شعر را به راحتی به خاطر بسپارد. اما متأسفانه، سرنوشت خوبی نداشت و از این دنیا بهره‌ای نبرد. او در جوانی و در سنین 37 تا 49 سالگی درگذشت و این شعر به نوعی شکایت او از روزگار است.
هوش مصنوعی: از زمانه، تمام آرامش به کلی زایل شده و دیگر در میان افراد هیچ‌گونه دوست‌داری وجود ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.