سام میرزا صفوی
»
تذکرهٔ تحفهٔ سامی
»
صحیفهٔ چهارم در ذکر حضرات واجب التعظیم
»
۲۲۷- مولانا غیاث الدین احمد نیشابوری
مردی بسیار شریف است و متقی و پرهیزکار مدتی بامر قضای مشهد مقدسه و هرات اشتغال داشت و در آن کار رعایت امانت و دیانت میکرد در شعرید طولی داشت چنانکه بخود لازم کرده که هر شعری که باشد جواب گوید . اما تخلص مرا که عبارت از سامی است و بدو نسبتی ندارد غصب کرده و این از اهل امانت بعید و از روش دیانت بسیار بسیار دور است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
بهمه حال این مطلع زاده ی طبع اوست :
مطلع
ای در دلت از عاشقان بی موجبی آزارها
هوش مصنوعی: مردی بافضیلت و پرهیزکار که مدتی در مسائل مربوط به مشهد مقدس و هرات فعالیت داشت، در کارهایش به امانت و دیانت توجه میکرد. او شعرهایی در ذهن داشت و به خود وعده داده بود که به هر شعری که بگوید پاسخ دهد. اما نام تخلص او که "سامی" است، بی‌اجازه استفاده شده و این رفتار از فردی که اهل امانت باشد، بعید است و کاملاً با اصول دیانت مغایر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.