گنجور

 
سام میرزا صفوی

او نیز از سادات آنجاست و در تقوی و صلاح از عزیزان دیگر بهتر است و گاهی شعر میگوید و تخلصش عظیمی است . این مطلع از اوست :

از سر کویش مرا نبود هوای پای گل

بی گل رویش کجا باشد مرا پروای گل