امشب که شبم به وصل تو میگذرد
دامی ز سر زلف خود آن دام خَرَد
بر روی هوا بگستران تا ناگاه
زاغ شب از این سراچه بیرون نپرد
به وصف الحال خورشید دل افروز
دو بیت آورد مطبوع و جگر سوز
امشب که شد آن ماه فلک مهمانم
بنشینم و داد خویش از او بستانم
ور صبح نفس زند به آه سحری
برخیزم و شمع صبح را بنشانم
چو جم بشنید نظم همچو آبش
فروخواند این رباعی در جوابش
امشب شب آنست که دل چیره شود
وز عشرت ما چشم فلک خیره شود
گر صبح گریبان شب تار دَرَد
آیینه عیش عاشقان تیره شود
ز ناگه خندهای زد صبح دم سرد
از آن یک خنده شب را منفعل کرد
شب هندو معنبر زلف بربست
ز جای خویشتن خورشید برجست
گرفت آن ماه تابان را در آغوش
چو زلف آوردش اندر گردن و گوش
لبش بوسید و شیرین قطعهای گفت
به گوهر قطعهٔ یاقوت را سفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به توصیف شبی میپردازد که به وصال محبوبش میگذرد. او از زیباییهای آن شب میگوید و به وصف حال خورشید و احساسات عاشقانهاش اشاره میکند. در این شب ماه به ملاقات او میآید و او با شمع صبح وداع میکند. صبح به ناگهان میرسد و شب را تحت تأثیر قرار میدهد. در پایان، شاعر از عشق و زیباییهای آن شب و بوسهای میان ماه و خورشید میگوید که نمایانگر عشق و وصال است.
هوش مصنوعی: امشب که به وصال تو میگذرد، به دام زیبایی چهرهات گرفتار میشوم.
هوش مصنوعی: به آسمان نگاه کن و در آن گستره، پرندهی سیاه شب را ببین که ناگهان از این مکان خارج میشود.
هوش مصنوعی: خورشید که دل را شاد میکند، به طرز زیبایی توصیف شده است و این توصیف به قدری زیبا و دلنشین است که در عین حال میتواند تاثیر عمیقی بر احساسات ما بگذارد.
هوش مصنوعی: امشب که آن ماه زیبای آسمان مهمان من است، میخواهم بنشینم و از او خواستهها و خواطر خود را بگیرم.
هوش مصنوعی: اگر صبح نفس بزند و با صدای آهی از سحر بیدار شوم، شمع صبح را خاموش میکنم.
هوش مصنوعی: وقتی جم این شعر را شنید، مانند آب که به راحتی جاری میشود، این رباعی را برای پاسخ دادن به آن خواند.
هوش مصنوعی: امشب شبی است که دلها شاد و خوشحال میشوند و به خاطر خوشیهای ما، چشمان آسمان هم به شگفتی میآید.
هوش مصنوعی: اگر صبح با شدت به شب تار حمله کند، شادی و لذت عاشقان تحت تأثیر قرار میگیرد و تیره میشود.
هوش مصنوعی: صبح زود ناگهان خندهای بلند شد که خندهاش شب را تحت تأثیر قرار داد و از خواب بیدار کرد.
هوش مصنوعی: در شب هندو، زلف زیبا به طرز خاصی بافته شده بود و از جای خودش، خورشید به زیبایی درخشیده بود.
هوش مصنوعی: آن ماه زیبا را در آغوش گرفت، مانند موهایی که بر گردن و گوشش آویزان شده است.
هوش مصنوعی: او لبش را بوسید و به زیبایی سخنی گفت، مانند گوهری که محکم در دست نگهداشته شده باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.