طبیعت ای بهم آمیخته اجزا و ارکانی

هویدا گشته از ماهیت اضداد امکانی

بهم پیچیده رنج و راحتی امید و حرمانی

عجین گردیده هجران و وصالی در دو درمانی

زمینا آسمانا انجما با این همه زحمت

که هریک می‌کشید و میکنید از جان و دل خدمت

بشر میپرورید و میفزائیدش همی حرمت

مهیا میکنید از بهر او هر دولت و نعمت

طبیعت گو با بناء خود این آشوب و شر تا کی

بشر همچون سبع افتاده بر جان بشر تا کی

بگو ای مظهر حق هستی از خود بیخبر تا کی

ستم تا کی جفا تا کی خطا تا کی خطر تا کی

زدی بر هم بسی ز اشکسته بالان آشیانها را

بر افکندی بسی از بینوایان خانمانها را

ز بیرحمی زدی آتش مکینها را مکان‌ها را

تبه کردی تلف کردی زمینها را زمانها را

اگر از نسل میمون یا نژاد آدم خاکی

ز مشرق یا که از مغرب زمینی یا که افلاکی

ز یک نوعید با همنوع خود تا چند بی‌باکی

چرا اینقدر بی‌رحمی چرا اینقدر سفاکی

بیا و همت خود را یکی صرف فتوت کن

بگیتی باز راه دوستی باب مروت کن

بهل بیگانگی در خویش ایجاد اخوت کن

خدا را بنده شو تصدیق توحید و نبوت کن