گنجور

 
صفی علیشاه

إِنَّ اَلْمُتَّقِینَ فِی جَنّٰاتٍ وَ عُیُونٍ (۱۵) آخِذِینَ مٰا آتٰاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کٰانُوا قَبْلَ ذٰلِکَ مُحْسِنِینَ (۱۶) کٰانُوا قَلِیلاً مِنَ اَللَّیْلِ مٰا یَهْجَعُونَ (۱۷) وَ بِالْأَسْحٰارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ (۱۸) وَ فِی أَمْوٰالِهِمْ حَقٌّ لِلسّٰائِلِ وَ اَلْمَحْرُومِ (۱۹) وَ فِی اَلْأَرْضِ آیٰاتٌ لِلْمُوقِنِینَ (۲۰) وَ فِی أَنْفُسِکُمْ أَ فَلاٰ تُبْصِرُونَ (۲۱) وَ فِی اَلسَّمٰاءِ رِزْقُکُمْ وَ مٰا تُوعَدُونَ (۲۲) فَوَ رَبِّ اَلسَّمٰاءِ وَ اَلْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مٰا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ (۲۳)

بدرستی که پرهیزکارانند در بهشتهایی و چشمه‌سارهایی (۱۵) فراگیرندگان آنچه دارد ایشان را پروردگارشان که ایشان بودند پیش از آن نیکوکاران (۱۶) بودند که اندکی از شب خواب می‌کردند (۱۷) و در سحرها ایشان آمرزش می‌خواستند (۱۸) و بود در اموالشان بهره برای سؤال کننده و محروم (۱۹) و در زمین آیتهاست برای یقین‌کنندگان (۲۰) و در خودهاتان آیا پس نمی‌بینید (۲۱) و در آسمانست روزی شما و آنچه وعده کرده می‌شوید (۲۲) پس بپروردگار آسمان و زمین که آن هر آینه حق است مثل آنکه شما سخن می‌گویید (۲۳)

و اهل تقوی از فیوض ساریه

در بهشتند و عیون جاریه

جمله باشند از فرا گیرندگان

دادة حق را ز روی امتنان

پیش از این بودند ایشان نیک کار

خوابشان کم بود در شبهای تار

در مناجات و تضرّع جمله شب

بوده در اسحار آمرزش طلب

همچنین در مالهاشان با نسق

بوده بهر سائل و محروم حق

مر نشانی هاست حق را در زمین

نزد قدرت ها ز بهر موقنین

از بساطت وز معادن وز عیون

هم ز حیوانات ز احصاء فزون

از طیور و از بهائم وز سباع

حاصل از هر یک هزاران انتفاع

همچنین در نفسهاتان ز امتیاز

زو نشانی هاست گر بینید باز

پس شما می ننگرید آیا در این

تا کنید از هستی صانع یقین

هم یقین در رزقتان گردد فزون

فِی السمَآءِ رِزقُکُم مَاتُوعَدُون

پس قسم بر خالق ارض و سما

اوست حق چون حرف گفتن از شما