گنجور

 
صفی علیشاه

یَسْئَلُکَ اَلنّٰاسُ عَنِ اَلسّٰاعَةِ قُلْ إِنَّمٰا عِلْمُهٰا عِنْدَ اَللّٰهِ وَ مٰا یُدْرِیکَ لَعَلَّ اَلسّٰاعَةَ تَکُونُ قَرِیباً (۶۳) إِنَّ اَللّٰهَ لَعَنَ اَلْکٰافِرِینَ وَ أَعَدَّ لَهُمْ سَعِیراً (۶۴) خٰالِدِینَ فِیهٰا أَبَداً لاٰ یَجِدُونَ وَلِیًّا وَ لاٰ نَصِیراً (۶۵) یَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی اَلنّٰارِ یَقُولُونَ یٰا لَیْتَنٰا أَطَعْنَا اَللّٰهَ وَ أَطَعْنَا اَلرَّسُولاَ (۶۶) وَ قٰالُوا رَبَّنٰا إِنّٰا أَطَعْنٰا سٰادَتَنٰا وَ کُبَرٰاءَنٰا فَأَضَلُّونَا اَلسَّبِیلاَ (۶۷) رَبَّنٰا آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ اَلْعَذٰابِ وَ اِلْعَنْهُمْ لَعْناً کَبِیراً (۶۸) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسیٰ فَبَرَّأَهُ اَللّٰهُ مِمّٰا قٰالُوا وَ کٰانَ عِنْدَ اَللّٰهِ وَجِیهاً (۶۹) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اِتَّقُوا اَللّٰهَ وَ قُولُوا قَوْلاً سَدِیداً (۷۰) یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمٰالَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ مَنْ یُطِعِ اَللّٰهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فٰازَ فَوْزاً عَظِیماً (۷۱)

می‌پرسند ترا مردمان از قیامت بگو جز این نیست که علمش نزد خداست و چه چیز آگاه می‌کند ترا شاید که قیامت باشد نزدیک (۶۳) بدرستی که خدا لعنت کرد کافران را و آماده کرد برای ایشان آتش سوزان (۶۴) جاودانیان در آن همیشه نمی‌یابند صاحبی و نه ناصری (۶۵) روزی که گردانیده شود رویهاشان در آتش گویند ای کاش که ما فرمان برده بودیم خدا را و فرمان برده بودیم رسول را (۶۶) و گویند پروردگار ما بدرستی که ما اطاعت کردیم سرکرده‌هامان را پس گمراه کردند ما را از راه (۶۷) پروردگار ما بده ایشان را دو چندان از عذاب و لعنت کن ایشان را لعنتی بزرگ (۶۸) ای آن کسانی که گرویدید مباشید مانند آنان که رنجانیدند موسی را پس بری نمودش خدا از آنچه گفتند و بود نزد خدا گرامی (۶۹) ای آن کسانی که ایمان آوردید بپرهیزید از خدا و بگوئید گفتنی صواب (۷۰) که شایسته گرداند برای شما کرده‌هاتان را و بیامرزد شما را گناهانتان و هر که اطاعت کند خدا و رسولش را پس بتحقیق کامیاب شد کامیاب شدنی بزرگ (۷۱)

از تو پرسند از قیامت مردمان

از تعنّت گو جز این نبود که آن

نزد حق دانا بر آن کردت چه چیز

شاید آن نزدیک باشد در تمیز

کافران را کرده لعنت کردگار

هم مهیّا بهرشان سوزنده نار

جاودانند اندر آن چون لحم و پوست

می نیابند ایچ یاری یا که دوست

اندر آن روزی که گردانده شود

رویشان در نار چون رانده شود

کاش گویند از خدا و از رسول

ما اطاعت می نمودیم از قبول

همچنین ارذال گویند ای خدا

طاعت از سادات خود کردیم ما

پس نمودند آن کسان گمراهمان

دِه دو چندانشان عذاب ای رب جان

لعن کن لعنی بزرگ ار ابلهیم

این بزرگان را کز ایشان گمرهیم

می نباشید اهل ایمان چون کسی

که برنجاندند موسی را بسی

پس خدایش پاک گردانید دلق

زآنچه در حقش همی گفتند خلق

بود موسی نزد حق با قرب و جاه

کرد اجابت خواستی هر چه از اِله

اهل ایمان می بترسید از خدا

قول حق گویید و محکم هر کجا

تا به اصلاح آورد اعمالتان

هم بیامرزد گنه در حالتان

وآنکه فرمان از خدا و از رسول

می برند اندر فروع و در اصول

پس شود فایز به خیرات عمیم

وز خدا فیروزیی یابد عظیم