گنجور

 
صفی علیشاه

وَ مِنْ آیٰاتِهِ أَنْ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرٰابٍ ثُمَّ إِذٰا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ (۲۰) وَ مِنْ آیٰاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوٰاجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْهٰا وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیٰاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (۲۱)

و از آیتهایش آنکه آفرید شما را از خاک پس آن‌گاه شما انسانید که پراکنده می‌شوید (۲۰) و از آیتهایش آنکه آفرید برای شما از خودهاتان جفتها تا آرام گیرید شما بسوی آنها و گردانید میانتان دوستی و مهربانی بدرستی که در آن هر آینه آیتهاست برای گروهی که تفکر می‌کنند (۲۱)

این بود ز آیات آن خلاّق پاک

که شما را آفریده است او ز خاک

اصلتان از خاک باشد کآدم است

آفرید از خاکش این نی مبهم است

یا ز نطفه اصلتان دان از غذاست

وآن غذا روید ز خاک این برملاست

منتشر گشتید پس اندر زمین

چون بشر بودید و خلق از ماء و طین

وز علامت هاش اینکه آفرید

مر زنان از نفس هاتان بر پدید

سویشان گردید تا ساکن زود

از ره جنسیّت و شکلی که بد

هم پدید آورد مابین شما

دوستی و مهربانی ز اقتضا

إنَّ فِی ذَلِک لَأیاتٍ لِّقَوم

که بوند اهل تفکر بی ز لوم