وَ مِنْ آیٰاتِهِ أَنْ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرٰابٍ ثُمَّ إِذٰا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ (۲۰) وَ مِنْ آیٰاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوٰاجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْهٰا وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیٰاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (۲۱)
و از آیتهایش آنکه آفرید شما را از خاک پس آن‌گاه شما انسانید که پراکنده می‌شوید (۲۰) و از آیتهایش آنکه آفرید برای شما از خودهاتان جفتها تا آرام گیرید شما بسوی آنها و گردانید میانتان دوستی و مهربانی بدرستی که در آن هر آینه آیتهاست برای گروهی که تفکر می‌کنند (۲۱)
این بود ز آیات آن خلاّق پاک
که شما را آفریده است او ز خاک
اصلتان از خاک باشد کآدم است
آفرید از خاکش این نی مبهم است
یا ز نطفه اصلتان دان از غذاست
وآن غذا روید ز خاک این برملاست
منتشر گشتید پس اندر زمین
چون بشر بودید و خلق از ماء و طین
وز علامت هاش اینکه آفرید
مر زنان از نفس هاتان بر پدید
سویشان گردید تا ساکن زود
از ره جنسیّت و شکلی که بد
هم پدید آورد مابین شما
دوستی و مهربانی ز اقتضا
إنَّ فِی ذَلِک لَأیاتٍ لِّقَوم
که بوند اهل تفکر بی ز لوم