گنجور

 
صفی علیشاه

أَ وَ لَمْ یَرَوْا کَیْفَ یُبْدِئُ اَللّٰهُ اَلْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ إِنَّ ذٰلِکَ عَلَی اَللّٰهِ یَسِیرٌ (۱۹) قُلْ سِیرُوا فِی اَلْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ اَلْخَلْقَ ثُمَّ اَللّٰهُ یُنْشِئُ اَلنَّشْأَةَ اَلْآخِرَةَ إِنَّ اَللّٰهَ عَلیٰ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ (۲۰) یُعَذِّبُ مَنْ یَشٰاءُ وَ یَرْحَمُ مَنْ یَشٰاءُ وَ إِلَیْهِ تُقْلَبُونَ (۲۱) وَ مٰا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی اَلْأَرْضِ وَ لاٰ فِی اَلسَّمٰاءِ وَ مٰا لَکُمْ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لاٰ نَصِیرٍ (۲۲) وَ اَلَّذِینَ کَفَرُوا بِآیٰاتِ اَللّٰهِ وَ لِقٰائِهِ أُولٰئِکَ یَئِسُوا مِنْ رَحْمَتِی وَ أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ (۲۳) فَمٰا کٰانَ جَوٰابَ قَوْمِهِ إِلاّٰ أَنْ قٰالُوا اُقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنْجٰاهُ اَللّٰهُ مِنَ اَلنّٰارِ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیٰاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (۲۴)

آیا ندیدند که چگونه می‌آفریند خدا خلق را پس اعاده می‌کند آن را بدرستی که آن بر خدا آسانست (۱۹) بگو سیر کنید در زمین پس بنگرید که چگونه آفرید خلق را پس خدا پدید می‌آرد پدید آوردن باز پسین بدرستی که خدا بر همه چیز تواناست (۲۰) عذاب می‌کند آن را که می‌خواهد و رحمت می‌کند آن را که می‌خواهد و بسوی او برگردانیده می‌شوید (۲۱) و نیستید شما عاجزکنندگان در زمین و نه در آسمان و نیست مر شما را از غیر خدا هیچ یاوری و نه یاری‌دهنده (۲۲) و آنان که کافر شدند بآیتهای خدا و رسیدن بجزای او آن گروه نومید شدند از رحمت من و آن گروه مر ایشان‌راست عذابی دردناک (۲۳) پس نبود جواب قومش مگر آنکه گفتند بکشید او را یا بسوزانیدش پس رهانید او را خدا از آتش بدرستی که در آن هر آینه آیتهاست برای گروهی که می‌گروند (۲۴)

می ندیدند ایچ آیا که چسان

ابتداء حق کرد در خلق جهان

پس مر او را بازگرداند دگر

وین بس آسان است بر ربّ البشر

گفت ابراهیم که گفته به من

حق تعالی گو به خلق از مرد و زن

سیر از فکرت کنید اندر زمین

پس نکو بینید از چشم یقین

خلق را تا او چگونه آفرید

آورد پس نشأة دیگر پدید

چون توانا باشد او بر کلّ شیء

قابل شیء نیست ، نکند آنچه وی

می کند آن را که می خواهد عذاب

هم کند رحم ار که خواهد بی حساب

هم به حکمش باز گردیده شوید

بر فعال خود جزاء دیده شوید

هم شما عاجز کننده ربّتان

نیستید اندر زمین و آسمان

از عذابش تا کنید اعنی فرار

با قضاء نتوان نمودن گیر و دار

هم شما را نیست از غیر خدا

دوستی و یاوری در دو سرا

وآن کسان کایشان به آیات خدا

نگروند و بر لقایش در جزا

آن گروهند از نشان حکمتم

ناامید از بخشش و از رحمتم

هست ایشان را عذاب اندر جحیم

آن عذاب دردناک بس الیم

پس نبود او را جواب از آن گروه

جز که گفتند اُقتُلُوهُ أو حَرِّقُوه

پس نجاتش حق ز آتش داد و این

آیتی بُد بهر قوم مؤمنین