بر سلیمان جمع شد بر وجه خیر

جیشها از جن و انس و وحش و طیر

داشته باز آن همه بر جای خود

بر نسق بودند نی خارج ز حد

ملک و شاهی بهر او زآن بود بیش

که توان آرد کس اندر ذهن خویش

تا که در وادیِ نمل او را عبور

شد به وقتی با سپاه از راه دور

گفت با موران یکی موری که بود

مهتر موران در آن وادی به زود

فِی الْمَسَاکِن أیهَا النَّملُ ادخُلُواْ

تا سلیمان بگذرد با جیش او

تا شما را نشکنند ایشان به هم

پایمال اعنی نسازند از ستم

زآنکه ایشان نیستند آگه ز حال

که شما خواهید گشتن پایمال

نطق حال است این اگر دانی کلام

حق رساند آن را به فهم او تمام

تا شود آگه ز حال مار و مور

عدل ورزد در سکون و در عبور