گنجور

 
صفی علیشاه

وَ لِکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنٰا مَنْسَکاً لِیَذْکُرُوا اِسْمَ اَللّٰهِ عَلیٰ مٰا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ اَلْأَنْعٰامِ فَإِلٰهُکُمْ إِلٰهٌ وٰاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ اَلْمُخْبِتِینَ (۳۴) اَلَّذِینَ إِذٰا ذُکِرَ اَللّٰهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ اَلصّٰابِرِینَ عَلیٰ مٰا أَصٰابَهُمْ وَ اَلْمُقِیمِی اَلصَّلاٰةِ وَ مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ یُنْفِقُونَ (۳۵) وَ اَلْبُدْنَ جَعَلْنٰاهٰا لَکُمْ مِنْ شَعٰائِرِ اَللّٰهِ لَکُمْ فِیهٰا خَیْرٌ فَاذْکُرُوا اِسْمَ اَللّٰهِ عَلَیْهٰا صَوٰافَّ فَإِذٰا وَجَبَتْ جُنُوبُهٰا فَکُلُوا مِنْهٰا وَ أَطْعِمُوا اَلْقٰانِعَ وَ اَلْمُعْتَرَّ کَذٰلِکَ سَخَّرْنٰاهٰا لَکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (۳۶) لَنْ یَنٰالَ اَللّٰهَ لُحُومُهٰا وَ لاٰ دِمٰاؤُهٰا وَ لٰکِنْ یَنٰالُهُ اَلتَّقْویٰ مِنْکُمْ کَذٰلِکَ سَخَّرَهٰا لَکُمْ لِتُکَبِّرُوا اَللّٰهَ عَلیٰ مٰا هَدٰاکُمْ وَ بَشِّرِ اَلْمُحْسِنِینَ (۳۷) إِنَّ اَللّٰهَ یُدٰافِعُ عَنِ اَلَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ اَللّٰهَ لاٰ یُحِبُّ کُلَّ خَوّٰانٍ کَفُورٍ (۳۸)

و از برای هر امتی گردانیدیم قربانی را تا یاد کنند نام خدا را بر آنچه روزی داد ایشان را از زبان بسته شتر و گاو و گوسفند پس اله شما اله واحد است پس مر او را منقاد شوید و بشارت ده فروتنان را (۳۴) آنان که چون ذکر کرده شود خدا بترسد دلهاشان و شکیبایان بر آنچه رسید ایشان را و برپای‌دارندگان نماز و از آنچه روزی دادیمشان انفاق می‌کنند (۳۵) و شتران تنومند گردانیدیم آنها را برای شما از علامتهای خدا مر شما راست در آنها منافع دنیوی و اخروی پس یاد کنید نام خدا را بر آنها صف‌زده‌ها پس چون فرود آید پهلوشان پس بخورید از آنها و بخورانید قانع و معتر همچنین مسخر کردیم آنها را برای شما باشد که شما شکر کنید (۳۶) هرگز نمی‌رسد خدا را گوشتهای آنها و نه خونهای آنها و لکن می‌رسد او را پرهیزگاری از شما همچنین مسخر کرد آنها را برای شما تا بزرگ دارید خدا را بر آنچه هدایت کرد شما را و مژده ده نیکوکاران را (۳۷) بدرستی که خدا کفایت می‌کند از آنان که ایمان آوردند بدرستی که خدا دوست نمی‌دارد هر خیانت‌کاری ناسپاسی را (۳۸)

بهر هر امّت بگرداندیدیم ما

مر محل طاعتی اندر رجا

تا نمایند اندر آنجا یاد حق

ذبح قربانی نمایند از نسق

یاد نام حق کنند از آنچه بود

رزق ایشان از بهیمه در نمود

گوسفند و گاو و اشتر از یقین

نحر می کردند اندر راه دین

پس خداتان ای خلایق یک خداست

مر ورا گردن نهید از صدق و راست

مژده بر اهل تواضع ده که هم

در دو دنیا ایمنند از رنج و غم

آن کسان که چون شود ذکر خدای

قلبهاشان ترسد و لغزد ز جای

مژده ده هم صابران را در بلاء

آنچه ایشان را رسیده ز ابتلاء

وآن کسان دارند که برپا نماز

رزق خود انفاق سازند از نیاز

زآنچه ما دادیشمان از رزقها

می کنند انفاق بی روی و ریا

وز شترها ما بگرداندیم هم

از علامت های دین محترم

بُدنه باشند اشتران سخت تن

تسمیۀ آن گشت بر عظم بدن

هست نیکی ها شما را اندر آن

فَاذْکُرُواْ اسمَ االلهِ عَلَیهَا بِالْبَیَان

وقت نحر اعنی چو بربندند صف

بُرد باید نام حق از هر طرف

پس چو پهلوهایش افتد بر زمین

زآن خورید و هم خورانید از یقین

بر تمام قانع و مُعترّ طعام

زآن دهید از حسن اکرام تمام

قَانِع آن محجوب ناخواهنده است

مُعتَر آن کو بر سئوال آورده دست

همچنان که وصف شد کردیم رام

بر شما کآرید بر شکر اهتمام

لحم و خونشان نی رسد هرگز به حق

بر قبولش می رسد لیک از فرق

گر به تقوی باشد آن وز صدق دل

کیست تا بر صدق نیّت منتقل

همچنین کردیم رام اَنعام را

بر شما آسایش و اکرام را

تا خدا را آورید اندر به یاد

بر بزرگی از خلوص اعتقاد

بر هر آنچه ره نمود او بر شما

ده بشارت بر نکوکاران ز ما

حق نماید دفع ضرّ کافران

زآن کسان که بگرویدند از عیان

خائنان از عون حق باشند دور

لَا یُحِب کُلَّ خَوانٍ کَفُور