گنجور

 
صفی علیشاه

وَ مٰا أَرْسَلْنٰا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَ لاٰ نَبِیٍّ إِلاّٰ إِذٰا تَمَنّٰی أَلْقَی اَلشَّیْطٰانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اَللّٰهُ مٰا یُلْقِی اَلشَّیْطٰانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اَللّٰهُ آیٰاتِهِ وَ اَللّٰهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ (۵۲) لِیَجْعَلَ مٰا یُلْقِی اَلشَّیْطٰانُ فِتْنَةً لِلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ‌ مَرَضٌ وَ اَلْقٰاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ اَلظّٰالِمِینَ لَفِی شِقٰاقٍ بَعِیدٍ (۵۳) وَ لِیَعْلَمَ اَلَّذِینَ أُوتُوا اَلْعِلْمَ أَنَّهُ اَلْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ اَللّٰهَ لَهٰادِ اَلَّذِینَ آمَنُوا إِلیٰ صِرٰاطٍ مُسْتَقِیمٍ (۵۴) وَ لاٰ یَزٰالُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا فِی مِرْیَةٍ مِنْهُ حَتّٰی تَأْتِیَهُمُ اَلسّٰاعَةُ بَغْتَةً أَوْ یَأْتِیَهُمْ عَذٰابُ یَوْمٍ عَقِیمٍ (۵۵) اَلْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ لِلّٰهِ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فَالَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ فِی جَنّٰاتِ اَلنَّعِیمِ (۵۶) وَ اَلَّذِینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآیٰاتِنٰا فَأُولٰئِکَ لَهُمْ عَذٰابٌ مُهِینٌ (۵۷) وَ اَلَّذِینَ هٰاجَرُوا فِی سَبِیلِ اَللّٰهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مٰاتُوا لَیَرْزُقَنَّهُمُ اَللّٰهُ رِزْقاً حَسَناً وَ إِنَّ اَللّٰهَ لَهُوَ خَیْرُ اَلرّٰازِقِینَ (۵۸)

و نفرستادیم پیش از تو هیچ رسولی و نه پیغمبری مگر آنکه چون تلاوت کرد یا آرزو نمود انداخت شیطان در تلاوتش یا آرزویش پس زایل می‌کند خدا آنچه را می‌اندازد شیطان پس محکم می‌سازد خدا آیتهایش را و خداست دانای درستکار (۵۲) تا بگرداند آنچه را می‌اندازد شیطان بلا از برای آنان که در دلهاشان مرض است و سخت است دلهاشان و بدرستی که ستمکاران هر آینه باشند در خلافی دور (۵۳) و تا بدانند آنان که داده شدند علم را که آن حق است از پروردگار تو پس ایمان آورند بآن پس نرم شود برای آن دلهاشان و بدرستی که خدا هر آینه راه نماینده است آنان را که ایمان آوردند بسوی راه راست (۵۴) و همیشه باشند آنان که کافر شدند در شکی از آن تا بباید ایشان را قیامت ناگاه یا بباید ایشان را عذاب روزی نازاینده (۵۵) پادشاهی در چنین روز مر خدا راست حکم می‌کند میانشان پس آنان که گرویدند و کردند کارهای شایسته باشند در بهشتها با ناز و نعمت (۵۶) و آنان که کافر شدند و تکذیب کردند آیتهای ما را مر ایشان‌راست عذابی خوارکننده (۵۷) و آنان که هجرت گزیدند در راه خدا پس کشته شدند یا مردند هر آینه روزی دهد البته ایشان را خدا روزی نیکو و بدرستی که خدا هر آینه اوست بهترین روزی‌دهندگان (۵۸)

نی فرستادیم ما پیش از تو هیچ

خود رسولی یا نبی ای در بسیج

جز که چون کرد او تلاوت درفکند

دیو خود را در کلامش ناپسند

حق تعالی پس نماید باطل آن

کافکند دیو از وساوس در میان

پس کند محکم خدا آیات خود

کو علیم است و حکیم از ذات خود

تا بگرداند مر آن را آزمون

که کند القاء ز کید ابلیس دون

آن کسانی را که در دلشان مرض

باشد از تردید و انکار و غرض

وآن کسان که قلب ایشان است سخت

سخت دل شد هر شقیِ تیره بخت

دستشان زآن بر ستم باشد دراز

هست ظالم بر شقاقی دور باز

دیگر آنکه می بدانند آن کسان

که بر ایشان داده شد علم و عیان

اینکه قرآن باشد از پروردگار

زآن بود القای شیطان بر کنار

قول دیو آمد چو کرمک در حساب

تا چه ماند پیش نور آفتاب

پس به قرآن بگروند از عقل و دید

نرم گردد قلبهاشان از امید

حق تعالی آن کسان را رهنماست

بگرویدند آنکه سوی راه راست

آن کسان که نگرویدستند باز

دائماً باشند در شک ، و احتراز

تا که آیدشان قیامت ناگهان

یا عذاب روز نازاینده زآن

روز بدر اعنی کز ایشان نسلها

منقطع گردد نماند کس به جا

یا مراد از عَقم آن باشد که وی

روز دیگر نیست هیچ او را ز پی

شاهی آن روز است محض حق و بس

می کند مابینشان حکم او نه کس

پس هر آن کآورده اند ایمان ز دل

کرده اند اعمال نیکو متصل

جایشان باشد به جنّات نعیم

نیستشان در دل ز وجهی حزن و بیم

وآن کسان که نگرویدند از عمی

کرده هم تکذیب آیت های ما

آن گُره باشد پس ایشان را یقین

روز وانفسا عذابی بس مِهین

وآن کسان که هجرت اندر راه دین

کرده اند از مکه از روی یقین

کُشته پس گشتند آنها در قتال

یا بمردند اندر آن هنگام و حال

رزق ایشان را دهد نیکو خدا

کوست خیر الرازقین اندر جزا

نیست در مهمانسرای عاشقان

روزیی بِه از لقای میزبان