گنجور

 
صفی علیشاه

یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اِسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ اَلصَّلاٰةِ إِنَّ اَللّٰهَ مَعَ اَلصّٰابِرِینَ (۱۵۳) وَ لاٰ تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اَللّٰهِ أَمْوٰاتٌ بَلْ أَحْیٰاءٌ وَ لٰکِنْ لاٰ تَشْعُرُونَ (۱۵۴) وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‌ءٍ مِنَ اَلْخَوْفِ وَ اَلْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ اَلْأَمْوٰالِ وَ اَلْأَنْفُسِ وَ اَلثَّمَرٰاتِ وَ بَشِّرِ اَلصّٰابِرِینَ (۱۵۵) اَلَّذِینَ إِذٰا أَصٰابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قٰالُوا إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ (۱۵۶) أُولٰئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوٰاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولٰئِکَ هُمُ اَلْمُهْتَدُونَ (۱۵۷)

ای آن کسانی که گرویدید یاری جویید بشکیبایی و نماز بدرستی که خدا با شکیبایانست (۱۵۳) و مگویید مر آن را که کشته شود در راه خدا مردگانند بلکه زندگانند و لیکن نمی‌فهمند (۱۵۴) و هر آینه می‌آزمائیم شما را بچیزی از ترس و گرسنگی و کمی از مالها و نفسها و میوه‌ها و مژده ده شکیبایان را (۱۵۵) آنان که هرگاه برسد ایشان را مصیبتی گفتند بدرستی که ما از برای خدائیم و بدرستی که ما بسوی او بازگشت‌کنندگانیم (۱۵۶) آن گروه بر ایشان رحمتها از پروردگارشان و رحمت و آن گروه ایشانند هدایت‌یافتگان (۱۵۷)

مؤمنان جویید از وجه ثبات

استعانت جمله بر صبر و صلات

اینست ایمانی که باشد بالعیان

دان ز سطوات تجلی صبر آن

زین تجلی رهرروی کو راست صبر

در نیستان یقین شیر است و ببر

عظمت حق بیند و ماند به جای

این نباشد جز به توفیق خدای

زهرة شیران بدرّد زین نهیب

کن عجب گر رهروی دارد شکیب

بر صلات اعنی شهود وجه ذات

استعانت جست باید در ثبات

گفت زین رو حق بود با صابرین

بی عنایت این نخواهد شد یقین

تا نگویید آنکه در راه خدا

کشته شد یعنی که وارست از هوی

نفس خود را کشته است او مرده است

بلکه بر عمر ابد پی برده است

زنده است او بر حیات سرمدی

میخورد قوت از لقای ایزدی

لیک نادانید زین معنی شما

زآنکه اندر پرده اید و در عمی

آزمایشهاست ما را در وقوع

از شما بر چیزها از خوف و جوع

هم دگر از نقص اموال و نفوس

که خورد هر کس ز نقصانش فسوس

ده بشارت صابران را از وداد

که صبور، اندر سلوکند و جهاد

صابرند اندر غم و آفات خود

در ولای ما ز مألوفات خود

آن کسان کز عشق، نز بیم و امید

در مصیبتها که ایشان را رسید

از خداوندیم ما، گفتند چون

لاجرم إنَّآ إلَیهِ راجِعون

هر تصرّف کو کند بر ما رواست

ملک ملکِ اوست، کرد آن را که خواست

هست ایشان را به هر لیل و نهار

بس درود و رحمت از پروردگار

هم هدایت هاست ایشان را ز ما

هر دمی یابند نوعی اهتدا