گنجور

 
صفی علیشاه

وَ مِنَ اَلنّٰاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنّٰا بِاللّٰهِ وَ بِالْیَوْمِ اَلْآخِرِ وَ مٰا هُمْ بِمُؤْمِنِینَ (۸) یُخٰادِعُونَ اَللّٰهَ وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ مٰا یَخْدَعُونَ إِلاّٰ أَنْفُسَهُمْ وَ مٰا یَشْعُرُونَ (۹) فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزٰادَهُمُ اَللّٰهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ بِمٰا کٰانُوا یَکْذِبُونَ (۱۰)

و از مردمان باشند کسانی که می‌گویند گرویدیم بخدا و بروز آخر و نیستند ایشان مر گروندگان (۸) فریب می‌دهند خدا را و آنان که گرویدند و فریب نمی‌دهند مگر خودهاشان را و نمی‌دانند (۹) در دلهاشان مرض است پس افزود ایشان را خدا مرض و مر ایشان را عذابی است دردناک بآنچه بودند که تکذیب می‌کردند (۱۰)

فرقه ای دیگر نه بر رسم وفاق

دعوی ایمان نمایند از نفاق

در خدیعت با خدا و اهل اللّهند

ره به خود رایی روند و گمرهند

خدعه با حق کردن از بی دانشی است

آن تخادع جز به نفس خویش نیست

خدعه با حق غیر ابله کی کند

روز آخر، خورده ها را قی کند

هستشان در دل مرضها از غرض

زآن حق افزاید در آن دلها مرض

بر مرضهای نهان لایشعرند

بر عذابی سخت زآن رو در خورند

آنچه را تکذیب اندر دل کنند

این عذاب از بهر آن حاصل کنند