یا چو آن کز قریه ای بگذشت باز

سقفها را دید دور از برگ و ساز

خانه ها مخروب و ویران سقف و در

وز نفوس خلق خالی بوم و بر

گفت آیا زنده خواهد کرد حق

این نفوس مرده را بر یک نسق

بود بیت المقدس آن قریۀ خراب

که ز بخت النصر دید آن انقلاب

یا که بوده آن زمین ارض دگر

غیر بیت المقدس از نقل و خبر

وآنکه دید آن قریه را ویران به سیر

اَرمیا یا خضر بوده یا عزیر

از پی رؤیت نه ز انکار و عجب

گفت معمور این زمین گردد ز رب؟

زنده سازد یا که اهلش را خدا

گر عیان گردد برآید مدعا

پس بمیراندش خدا در آن مقام

مرده بود افتاده صد سال تمام

زنده کردش پس بگفت ای پرده سوز

چند بودی خفته، گفتا نیم روز

گفت بل صد سال بنمودی مقام

نک نظر کن بر شراب و بر طعام

که نگردانده است هیچ آن بو و رنگ

از پس صد سال کآوردی درنگ

بوده آن انگور و ا نجیر و عصیر

که به تغییر است اقرب ناگزیر

هم نظر کن بر حمارت ز اعتبار

کاستخوانش گشته اندر ره غبار

زنده کردم بعد موتت در زمان

تا تو باشی آیتی بر مردمان

هم نظر کن بر عظام از مایعود

تا چسان از جاش برداریم زود

باز پیوندیم هم بر عظم ها

لحم های ریخته از نظم ها

شد چو بر وی کشف حال موت و بعث

گشت آگاه از مآل موت و بعث

گفت دانم قدرت خلاّق حی

که توانا باشد او بر کلّ شیء