گنجور

 
صفی علیشاه

وَاَلَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْوٰاجاً یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً فَإِذٰا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاٰ جُنٰاحَ عَلَیْکُمْ فِیمٰا فَعَلْنَ فِی أَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَللّٰهُ بِمٰا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ (۲۳۴) وَ لاٰ جُنٰاحَ عَلَیْکُمْ فِیمٰا عَرَّضْتُمْ بِهِ مِنْ خِطْبَةِ اَلنِّسٰاءِ أَوْ أَکْنَنْتُمْ فِی أَنْفُسِکُمْ عَلِمَ اَللّٰهُ أَنَّکُمْ سَتَذْکُرُونَهُنَّ وَ لٰکِنْ لاٰ تُوٰاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلاّٰ أَنْ تَقُولُوا قَوْلاً مَعْرُوفاً وَ لاٰ تَعْزِمُوا عُقْدَةَ اَلنِّکٰاحِ حَتّٰی یَبْلُغَ اَلْکِتٰابُ أَجَلَهُ وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَللّٰهَ یَعْلَمُ مٰا فِی أَنْفُسِکُمْ فَاحْذَرُوهُ وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَللّٰهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ (۲۳۵)

و آنان که وفات می‌کنند از شما و وامی‌گذارند جفتهاشان را انتظار ببرند بخودشان چهار ماه و ده روز پس چون برسند مدتشان را پس نیست گناهی بر شما در آنچه کردند در خودشان بنیکی و خدا بدانچه می‌کنید آگاه است (۲۳۴) و نیست گناهی بر شما در آنچه بکنایه خبر دادیم بدین از خواستگاری زنان یا پنهان داشتید در خودتان دانست خدا که شما زود باشد که یاد کنید ایشان را و لیکن وعده نمی‌دهد ایشان را پنهانی را مگر آنکه بگوئید گفتاری نیکو و قصد مکنید بستن نکاح را تا اینکه برسد کتاب مدت او و بدانید که خدا می‌داند آنچه را که در نفسهای شما است پس حذر کنید و بدانید که خدا آمرزنده بردبار است (۲۳۵)

وآن کسانی که بمیرند از شما

جفتها مانند از ایشان بجا

چار مه دارند و ده روز از قرار

بر نفوس خود به نیکی انتظار

شد چو مدت نیست جرمی بی ز طول

شوهر دیگر نمایید ار قبول

این علامتهای حق در ره بود

حق بر آنچه می کنید آگه بود

نیست جرمی با کنایت گر شما

گفتگو با هم کنید از خَطب ها

یا که اندر نفس خود پنهان کنید

تا به پنهان خطبۀ نسوان کنید

حق تعالی آگه است از رازها

زود یاد آرید زآن دمسازها

وعده در سرّ لیک با ایشان خطاست

کآن بسی اقرب به فحشاء و افتراست

جز که گویید آنچه معروف است و خوش

ز استماعش روی کس نبود ترش

آنچه یعنی قابل تشکیک نیست

بر غلط یا تُهمتی نزدیک نیست

عزم جایز نیست بر عقد نکاح

در زمان عدّه کآن نبود مباح

تا رسد از بهر آن زن نامه اش

پاک گردد از مکاره جامه اش

می بدانید اینکه می داند خدا

مر شما را چیست تا در نفس ها

پس بترسید و بدانید آشکار

کوست آمرزنده و هم بردبار

آنکه باشد مستحق صد عِقاب

بخشد از حِلمش نگیرد بر شتاب

تا به حق برگردد و نیکو شود

ترک غیر او کند با او شود