إِنَّ إِبْرٰاهِیمَ کٰانَ أُمَّةً قٰانِتاً لِلّٰهِ حَنِیفاً وَ لَمْ یَکُ مِنَ اَلْمُشْرِکِینَ (۱۲۰) شٰاکِراً لِأَنْعُمِهِ اِجْتَبٰاهُ وَ هَدٰاهُ إِلیٰ صِرٰاطٍ مُسْتَقِیمٍ (۱۲۱) وَ آتَیْنٰاهُ فِی اَلدُّنْیٰا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِی اَلْآخِرَةِ لَمِنَ اَلصّٰالِحِینَ (۱۲۲) ثُمَّ أَوْحَیْنٰا إِلَیْکَ أَنِ اِتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرٰاهِیمَ حَنِیفاً وَ مٰا کٰانَ مِنَ اَلْمُشْرِکِینَ (۱۲۳) إِنَّمٰا جُعِلَ اَلسَّبْتُ عَلَی اَلَّذِینَ اِخْتَلَفُوا فِیهِ وَ إِنَّ رَبَّکَ لَیَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ فِیمٰا کٰانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ (۱۲۴) اُدْعُ إِلیٰ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ اَلْمَوْعِظَةِ اَلْحَسَنَةِ وَ جٰادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ (۱۲۵) وَ إِنْ عٰاقَبْتُمْ فَعٰاقِبُوا بِمِثْلِ مٰا عُوقِبْتُمْ بِهِ وَ لَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِلصّٰابِرِینَ (۱۲۶) وَ اِصْبِرْ وَ مٰا صَبْرُکَ إِلاّٰ بِاللّٰهِ وَ لاٰ تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ لاٰ تَکُ فِی ضَیْقٍ مِمّٰا یَمْکُرُونَ (۱۲۷) إِنَّ اَللّٰهَ مَعَ اَلَّذِینَ اِتَّقَوْا وَ اَلَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ (۱۲۸)

بدرستی که ابراهیم بود امتی مطیع از برای خدا حق‌گرای و نبود از مشرکان (۱۲۰) شکرکننده مر نعمتهای او را برگزیدش و هدایت کردش براه راست (۱۲۱) و دادش در دنیا خوبی و بدرستی که اوست در آخرت هر آینه از شایستگان (۱۲۲) پس وحی فرستادیم بسوی تو که پیروی کن کیش ابراهیم را حقگرای و نبود از مشرکان (۱۲۳) جز این نیست که گردانیده شد شنبه را بر آنان که اختلاف کردند در آن و بدرستی که پروردگار تو هر آینه حکم می‌کند میانشان روز قیامت در آنچه بودند در آن اختلاف می‌کردند (۱۲۴) بخوان براه راست پروردگارت بحکمت و پند خوب و مناظره کن با ایشان بآنچه خوب‌تر است بدرستی که پروردگار تو اوست داناتر بآنکه کم شد از راهش و او داناتر است بهدایت‌یافتگان (۱۲۵) و اگر عقوبت کنید پس بمانند آنچه عقوبت شدید بآن و اگر صبر کنید هر آینه آن بهتر است از برای صبرکنندگان (۱۲۶) و صبر کن و نیست صبر تو بجز بتوفیق خدا و اندوه و مخور بر ایشان مباش در تنگی از آنچه مکر می‌کنند (۱۲۷) بدرستی که خدا با آنان است که پرهیزکار شدند و آنان که ایشان نیکوکارانند (۱۲۸)