|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از وجود عبدالواجد میگوید که وجود او به شدت خاص و ناشی از رحمت سلطان جود (خدا) است. او به یک حقیقت مشخص رسیده که در آن وجود یافته و درک کرده است. در اینجا، موجودیت بیکران و بینیازی وجود دارد و هیچ کمبودی یا خواستی احساس نمیشود. این حالت به عنوان وجدان خالص توصیف میشود و شاعر این وضعیت را عجیبی نمیداند.
هوش مصنوعی: اگر از عبدالواجد بپرسی، وجود او بسیار خاص و منحصر به فرد است؛ زیرا از بخششهای حاکمیتی و مهربانی او برخوردار است.
هوش مصنوعی: خداوند حق را با روشنایی درون، به وضوح مشخص کرده و آن را اختصاصی ساخته است.
هوش مصنوعی: در آنجا که وجود واقعی دیده میشود، نشانی از موجودی است که در هستی بینهایت و یکتاست.
هوش مصنوعی: در آن مکان، هیچ چیزی کم نیست و نیازی به خواستن وجود ندارد؛ فقط آگاهی خالصی هست و این موضوع شگفتانگیز نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.