هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از حالتی ناامیدکننده صحبت می‌کند که فردی به دوزخ جاودان گرفتار شده است. او از امید فاصله گرفته و به ترس و بیم دچار شده است. همچنین، از زیبایی و صفای روزها بی بهره شده و به آتش جحیم افتاده است. به طور کلی، شعری است درباره سقوط و عذاب در دنیای آخرت.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از حالتی ناامیدکننده صحبت می‌کند که فردی به دوزخ جاودان گرفتار شده است. او از امید فاصله گرفته و به ترس و بیم دچار شده است. همچنین، از زیبایی و صفای روزها بی بهره شده و به آتش جحیم افتاده است. به طور کلی، شعری است درباره سقوط و عذاب در دنیای آخرت.
هوش مصنوعی: در دوزخ جاودان گرفتار شدی، زیرا از امید ناامید شده و به ترس و بیم افتادی.
هوش مصنوعی: با زیبایی خالص تو، درخشش نورانی روز روشن شد و به دلیل آن، از یک دنیای آرام به دنیای سخت و عذاب‌آور افتادی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.