صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۸ نسیمِ صبحِ فَنا، تیغ بَر کَف، اِستادَه‌ست نَفَس چگونه بَرآرَد، چراغِ هستیِ ما؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به توصیف صبح و زوال می‌پردازد. نسیم صبح به عنوان نماد تغییر و فنا معرفی شده و از این رو سوالی در مورد ادامه حیات و وجود انسان مطرح می‌شود. شاعر به تفکر درباره چراغ هستی و چگونگی ادامه نفس و وجود می‌پردازد.
هوش مصنوعی: نسیم صبح در حال وزیدن است و چون تیغی بر دست ایستاده، جان ما چگونه می‌تواند شعله وجودمان را روشن کند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.