صائب تبریزی » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۲۷۸
نسیمِ صبحِ فَنا، تیغ بَر کَف، اِستادَهست
نَفَس چگونه بَرآرَد، چراغِ هستیِ ما؟