صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۲ از بیقراری دل اندوهگین خویش خجلت کشم همیشه ز پهلونشین خویش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از دل‌تنگی و اندوه خود سخن می‌گوید و به خجالت و شرمندگی از کسی که در کنار اوست، اشاره می‌کند. این احساس ناتوانی و ناراحتی او را به شدت آزار می‌دهد.
هوش مصنوعی: همیشه از دل ناآرام و غمگین خود خجالت می‌کشم که در کنار دیگران، چه کسانی که به مقام و موقعیتی بالا دست یافته‌اند، نشسته‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از یاد برده ام روش مهر و کین خویش
نسیان نشانده ام به یسار و یمین خویش
رفتم به بت شکستن و هنگام بازگشت
با برهمن گذاشتم از ننگ دین خویش
دردا که رفت فرصت و دهقان طینتم
[...]
از بیقراری دل اندوهگین خویش
خجلت کشم همیشه ز پهلونشین خویش
در وادیی که روبه قفا می روند خلق
در قعر چاهم از نظر دوربین خویش
ای وای اگر مرا نکند آب،انفعال
[...]
سوزم همیشه از نفس آتشین خویش
چون شمع ایستاده‌ام، اما به کین خویش
ظاهر شود ز درد سر اکسیر سازی‌ام
صندل کنم ز بس که طلا بر جبین خویش
از شوق دامنت همه تن دست گشته‌ام
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.