|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به بیان عمق و پیچیدگی عشق می‌پردازد. او می‌گوید که برای رسیدن به محبت واقعی، باید از رنج و داغ دل بگذری. همچنین اشاره می‌شود که آسایش و آرامش گاهی به دلایلی از بین می‌رود و انسان باید با دست بسته و در شرایط دشوار به دنبال شادی و زیبایی باشد. در پایان، شاعر از انتظار و امید به دیدار معشوق سخن می‌گوید که پس از مدت‌ها می‌تواند چهره محبوب خود را ببیند.
هوش مصنوعی: در عشق واقعی نمی‌توان بدون دل شکسته و آسیب‌دیده به لذت و کامیابی رسید. باید مانند غنچه‌ای که به خون خود می‌بالد، از درد و رنج گذشت تا بعداً مانند گلی که در دلش هزاران تکه شده، به زیبایی و کمال دست یافت.
هوش مصنوعی: دست من به چوبی بسته شد و در نتیجه به آرامش نرسیدم، تا اینکه یک روز ناخواسته طعمی از سرنوشت کودک در گهواره را چشیدم.
هوش مصنوعی: بعد از مدتی که چشمانم اجازه دیدن آنچه را که می‌خواستم پیدا کرد، گریه‌های شادی‌ام چهره مقصود را پنهان کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.