|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به بیان تاثیر نغمه‌ها و ناله‌های نی می‌پردازد. او اشاره می‌کند که هر نغمه‌ای نمی‌تواند دل مستان را به وجد آورد و از ناله نی است که محفل مستان زنده می‌شود. او همچنین به سقوط از بلندی و افتادن به پای خم اشاره می‌کند و تصویر می‌کند که سرانجام، نی هم از جنس گل مستان می‌شود. به طور کلی، این ابیات به ارتباط عمیق موسیقی و احساسات مستان اشاره دارد.
هوش مصنوعی: هر نغمه و آواز زیبایی نمی‌تواند دل‌های شاد و سرمست را تحت تاثیر قرار دهد؛ تنها ناله نی است که می‌تواند روح و جان این مستان را به وجد بیاورد.
هوش مصنوعی: حجمی از خاک که روزی به اوج و بلندی رسیده بود، حالا به زمین افتاده و در زیر پای خمیده قرار گرفته است؛ این خاک سرانجام از چشمه‌ای مستانه و زنده به وجود آمده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر نغمه طرازی نرباید دل مستان
از ناله نی وجد کند محمل مستان
از طاق فرود آید و در پای خم افتد
خشتی که سرانجام کنند از گل مستان
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.