|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوع دلبستگی و عشق صحبت میکند و میگوید که ما هیچ دلبستگی واقعی و آزاد از کینه نداریم. او احساس میکند که زمانی دل رنج میکشد که امید و آرزو در آن وجود نداشته باشد. در پایان از دیگران میخواهد عیبها و مشکلاتش را مستقیم و بیپرده بیان کنند، زیرا او دیگر امیدی به آینده و دلی شفاف ندارد.
هوش مصنوعی: ما هیچ وابستگی به قلبی که از کینه تهی است نداریم. روزی که دل ما از سینهمان خارج شود، آن روز دل را از دست دادهایم.
هوش مصنوعی: ای دوستان خالص و پاکدل، شما عیبها و کمبودهای مرا به وضوح بگویید، زیرا ما به امید اینکه دیگران در دلمان را ببینند، نگاه نمیکنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.