|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات حس تنهایی و بی‌کسی خود را بیان می‌کند. او با استفاده از استعاره‌هایی مانند گل، آب و اشک، اشاره می‌کند که بدون محبت و ارتباط با دیگران، زندگی‌اش بی‌معناست. او به احساس ناامیدی و استیصال در روزهایی فکر می‌کند که بدون عشق و احاطه دیگران زندگی کند. نهایتاً، شعر به دل‌زدگی و دیوانگی اشاره دارد که ناشی از همین تنهایی است.
هوش مصنوعی: من مانند گلی هستم که شادابی و رنگارنگی ندارم و همچون آبی روان، عطش و شوقی برای حرکت و زندگی ندارم.
هوش مصنوعی: اشکم از درد و حسرت به جایی نمی‌رسد و نمی‌توانم از خودم چیزی نشان دهم؛ همواره در دل، غم داری دارم که به او نمی‌توانم دسترسی پیدا کنم.
هوش مصنوعی: در روزی که من در حلقه زنجیر نباشم، صدای ناقوس تنهایی به فریاد درخواهد آمد.
هوش مصنوعی: چرا از این شهر به دشت و بیابان نروم؟ دیوانه شده‌ام، کاش مدتی درگیر مسائل نباشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر من به کمند تو گرفتار نباشم
افتاده درین سایه دیوار نباشم
آخر ز تو چیزی ست درین سینه، وگرنه
چندین به سر کوی تو بیدار نباشم
زنجیر گشایم، ببرد زلف تو، گر من
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.