بر سر خوان امل دست هوس میبندم
در شکرزار، پر و بال مگس میبندم
شوق در هیچ مقامی نکند آسایش
در گلستانم و احرام قفس میبندم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
بر سر خوان امل دست هوس میبندم
در شکرزار، پر و بال مگس میبندم
شوق در هیچ مقامی نکند آسایش
در گلستانم و احرام قفس میبندم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از احساسات و تمایلهای خود سخن میگوید. او بر سر سفره آرزوها، به جای لذت بردن، خود را محدود میکند و در حالی که در دنیای زیبا و شیرین زندگی میکند، احساس آزادی ندارد و خود را در قفس میبیند. در واقع، او اشاره دارد که حتی در خوشبختی و زیبایی نیز آسایش و راحتی نمییابد و همواره در جستجوی چیزی بیشتر است.
هوش مصنوعی: در مقابل آرزوها و خواستههای بیپایان، خود را محدود میکنم و در دنیای شیرین و لذتبخش زندگی، به موضوعات سطحی و بیاهمیت مشغول میشوم.
هوش مصنوعی: شوق و اشتیاق در هیچ شرایطی به من آرامش نمیدهد، در حالی که در زندگیام مانند گلستانی زیبا هستم، اما احساس میکنم که در قفسی زندانی هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.