|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که اگرچه هر نهال (نماد انسان) به قد و قامت خود نمی‌تواند به اندازه سرو (نماد بلندی و بزرگ‌منشی) باشد، اما با این حال به زیبایی و قامت او توجه می‌شود. همچنین بیان می‌شود که انسان‌ها به شدت حریص هستند و همیشه بیشتر از نیاز خود طلب می‌کنند، در حالی که حتی لقمه کوچک مور هم از دهان او زیادی است. این شعر به عدم رضایت انسان‌ها از داشته‌هایشان و تلاش برای دستیابی به بیش از اندازه اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر چه هر درختی بلند و زیباست، اما در مقابل قامت زیبا و رعنای او، همه آنها به اندازه یک چنار هم نمی‌رسند.
هوش مصنوعی: کسی که بیش از حد به دنبال روزی است، همواره احساس می‌کند که چیزی کم دارد؛ حتی اگر به اندازه یک مورچه هم در نظر بگیرد، باز هم احساس کمبود می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.