|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس عمیق خود از درد و رنج اشاره میکند. او بیان میکند که حتی اگر غباری بر او بیفتد، جانش در خاک و خون خواهد بود و اگر خاری به او بچسبد، به زمین میافتد. همچنین، او به ندامت مردم اشاره میکند که هیچ نتیجهای جز پشیمانی ندارد. در پایان، شاعر به عشق و دلتنگی اشاره میکند و وضعیت یعقوب را با یوسف مقایسه میکند؛ یعنی عشق و جدایی به حدی عمیق است که فرد حاضر است همه چیز خود را فدای آن کند.
هوش مصنوعی: اگر غباری بر من بنشیند، مرا به خاک و خون خواهد کشید. اگر خاری به دامنم بچسبد، از پا خواهم افتاد.
هوش مصنوعی: آشکار است که نتیجهای جز پشیمانی از ارتباط با مردم عاید انسان نمیشود، چون دانهای که در خرمن آویخته شود، فقط در سایه آن، برقش را میگیرد.
هوش مصنوعی: خوشحالی از معشوق به قدری است که به یاد میآورد وقتی یعقوب، پسرش یوسف را از دست داد و بوی پیراهن او را در آغوش کشید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خوشا کز بس هجوم گریه ام در دامن آویزد
سر دست نگارینم نگار از گردن آویزد
چنان در دست آویزم به دل گرمی و دمسازی
که در هنگام جان بازی به دشمن دشمن آویزد
نسازد بوی یوسف دیده یعقوب را روشن
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.