|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس جنون و دیوانگی اشاره می‌کند که ناشی از تنگی خانه و غربت است. او بر این باور است که در شرایط دشوار و تنگی جایگاه، آدمی از خود دور می‌شود و درد و ویرانی به او فشار می‌آورد. همچنین، قطع رابطه و الفت با انسان‌های روشن‌فکر کار دشواری است و ناآرامی‌ها و مشکلات از این فضای نامناسب به وجود می‌آید. در مجموع، شاعر حس ناامیدی و جدایی خود را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: وقتی که دیوانه به حدی دچار جنون می‌شود که عقلش را از دست می‌دهد، مانند صاحب خانه‌ای می‌ماند که در فضای تنگ خانه‌اش نمی‌تواند بماند و ناچار می‌شود از آنجا خارج شود.
هوش مصنوعی: درد دوری و تنهایی بر دل ناتوانم فشار می‌آورد و حس ویرانی و بی‌خانمانی من را آزرده می‌کند.
هوش مصنوعی: جدایی از کسانی که از علم و دانش و روشن بینی برخوردارند، کار آسانی نیست. مانند دود که از خانه خارج می‌شود و در هوا پیچ و تاب می‌خورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.