|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدن عشق و احساسات عمیق انسانی می‌پردازد. شاعر به شمعی اشاره می‌کند که در زمان‌های تاریک (خاموشی) روشنی بخش است و خواب فراموشی می‌تواند نوعی آرامش را به ارمغان بیاورد. هم‌چنین به این نکته اشاره می‌کند که وقتی لب‌ها به می (شراب) آشنا می‌شوند، باید در مستی به سخن بپردازند، زیرا این سخنان می‌تواند تسکین‌دهنده باشد. به طور کلی، موضوعاتی چون عشق، شراب و مستی به زیبایی در این اشعار بیان شده‌اند.
هوش مصنوعی: شمع دل مانند نوری است که در زمان سکوت و تاریکی، آرامش می‌آورد و اگر خواب فراموشی وجود داشته باشد، همین آرامش خوشایند است.
هوش مصنوعی: وقتی که به آغوش شراب و مستی می‌روی، باید مانند پیمانه‌ای باشی که پر از نوشیدنی است. در این حال، کلام و سخن تو، مانند دارویی است که انسان را به حالت بیهوشی می‌برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گفتگو عین صداع است ، ار چه سر گوشی بود
بعد حیرت مایهٔ آرام خاموشی بود
بادهٔ حکمت کشیدم، نشئهٔ غفلت فزود
در مزاج من خودی داروی بیهوشی بود
ماند اندر چون مسیحا بوددر اعجاز دم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.