|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر با طعنه به بی‌اطلاعی و ناامیدی خود از عشق، به توصیف احوالاتش می‌پردازد. او احساس می‌کند که پنبه به ناخن‌هایش آسیب می‌زند و پرده‌ای که بر روی چراغ است، در حال داغ کردن اوست. نسیمی که زلف‌های عاشقانه را به رقص درمی‌آورد، اینجا برای او تنها عطر بی‌معنی گل را به همراه دارد که بر مشامش می‌زند. این احساسات نشان‌دهنده یأس و ناامیدی شاعر از عشق و زیبایی‌هایش است.
هوش مصنوعی: به دلیل ناآگاهی و ناچاری، ناراحتی و درد من همچنان ادامه دارد و نور امیدی که همواره در زندگی‌ام بوده، به نحوی از بین می‌رود و دامن خوشبختی‌ام را به آتش می‌کشد.
هوش مصنوعی: به خاطر نسیم زلف معشوق، عاشقان به رقص در می‌آیند و بوی گل به طور بی‌دلیل بر مشام من می‌نشیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.