|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به غم و اندوه خود اشاره می‌کند و می‌گوید که بلبل در عواطفش مانند ما ناله می‌کند. ممکن است ستاره‌های امید در زندگی شبانه‌اش وجود داشته باشد، ولی تلخی‌ها و غم‌هایش همچنان ادامه دارد. او به زیبایی گلستان اشاره می‌کند و می‌گوید که دردهایش باعث شده تا آواز گلستان بلندتر شود. امیدوار است که دیگران به مشکلات و نیازهای او توجه کرده و تنها به ظاهر قضاوت نکنند. در نهایت، اشتیاقش به زندگی و حاصل کارش را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: زبان بلبل شکایت ما را به آسمان می برد و اشک شبنم در فضایی که ما به گلستانی تعلق داریم، به پرواز در می آید.
هوش مصنوعی: در آسمان سرنوشت من، در دل شب، نوری وجود دارد که به تازگی به چشم‌های ما می‌زند.
هوش مصنوعی: صدای ناله‌های ما باعث شهرت باغ گل‌های تو گردد و زیبایی تو همچون شعله‌ای به دامن ما می‌وزد.
هوش مصنوعی: می‌گوید که حاصل و نتیجه کار ما افراد کم‌برخوردار را با نگاه کم‌ارزش نبینید؛ چرا که حتی چشم روشنی که به سوی ما می‌آید، به خاطر اشتیاق و محبت به محصول و دستاوردهای ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.