|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی تأثیر سکوت و تفکر در زندگی انسان‌ها می‌پردازد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که خموشی و تفکر عمیق، می‌تواند انسان را به درک بهتری از خود و دیگران برساند. همچنین، او به زیبایی و روشنی صحبت کردن اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که سکوت می‌تواند گاهی به هدر رفتن احساسات و آرزوها منجر شود. در نهایت، شاعر به تلخی حسرت و ناامیدی در میان مردگان اشاره می‌کند و می‌گوید که کلمات قوی می‌توانند احساسات را روشن کنند، اما سکوت نیز می‌تواند بار سنگینی به همراه داشته باشد.
هوش مصنوعی: هر کس که در سکوت و تفکر به عمق اندیشه‌های خود می‌پردازد، در سخن‌گفتن از دیگران، خوشبختی و موفقیت را به دست می‌آورد.
هوش مصنوعی: آینه‌ای که از پنبه ساخته شده، به خوبی صاف و بدون نقص است. سکوتی که در دل من وجود دارد، غبار و سنگینی را از آن می‌زداید.
هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که دل‌ها خالی و بی‌حالت هستند، کلام زیبا و پرنور مانند چراغی می‌تابد که پروانه‌های احساس و آرزو را به سمت خود جذب می‌کند و آنها را در حسرت می‌سوزاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.