صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۱۹۵ می‌کشان را باده گلرنگ خندان می‌کند یک گلابی مجلس ما را گلستان می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به زیبایی تأثیر باده را بر فضای مجلس توصیف می‌کند. باده‌ای که با رنگ و طعم خود شادی و نشاطی را به مهمانی می‌آورد و آن را به گلستانی پر از سرور تبدیل می‌کند.
هوش مصنوعی: نوشیدن شراب خوش‌رنگ باعث شادابی و خنده در محفل می‌شود و عطر گلاب فضایی زیبا و گل‌زار را به مجلس ما هدیه می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ابر عمانی چمن‌ها را دُرافشان می‌کند
تا دهان باغ را پر زّر رخشان می‌کند
دامن خورشید یک چشمه زاشک شعشعه
دامن کهسار پر لعل بدخشان می‌کند
هر شبی قندیل زر اندود این نیلی رواق
[...]
بر سر بی‌مو حسام خلوتی را هرکه زد
حق به دست اوست گر فریاد و افغان می‌کند
چون سرش زیر کلاه بخیه از گرمی بسوخت
بر مثال کاسه نو بانگ پنگان می‌کند
زلف تو خورشید را در سایه پنهان می‌کند
روز روشن با شب تاریک یکسان می‌کند
گل چو می‌بیند که رویت بوستان‌افروز شد
قرب یک سال از خجالت ترک بستان می‌کند
از چه شد زلف تو در بند پریشانی خلق
[...]
فکر جمعیت عبث دل را پریشان می‌کند
آن که سر داده است ما را فکر سامان می‌کند
نرم کن دل را به آه آتشین کاین مشت خون
سخت چون گردید، در تن کار پیکان می‌کند
هرکه زد بر آتش خشم آب، مانند خلیل
[...]
کی سر شوریده من فکر سامان می‌کند
چاک‌های سینه‌ام کار گریبان می‌کند
شب به یاد روی آتشناک او در کنج غم
گریه‌ای دارم که آتش را گلستان می‌کند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.