روی مطلب در نقاب یأس از ابرام ماست
شمع در فانوس از پروانه خودکام ماست
چشم تا وا کرده ایم، از خویش بیرون رفته ایم
نقطه آغاز ما همچون شرر انجام ماست
از زبان شکوه ما عیش عالم تلخ شد
تلخی کام شکر از تلخی بادام ماست
ما که در بیت الحرام بیخودی داریم روی
بادبان کشتی می جامه احرام ماست
جای حیرت نیست صائب گر زمین گیرست دل
سالها شد زیر سنگ از آرزوی خام ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر نشاندهندهی حالتی از یأس و ناامیدی است که در زندگی ما وجود دارد. بیتهای مختلف به تضاد بین زیبایی و تلخی پرداخته و از احساس گمگشتگی و غفلت سخن میگوید. شاعر میگوید که ما به جای توجه به خود و واقعیتهای زندگی، در خیال و آرزوهایمان گرفتار شدهایم. در نهایت، این تکرار ناکامی و تلخی در زندگی را بازتاب میدهد و نشان میدهد که امید و شادی از دست رفتهاند.
هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت یک موضوع به خاطر وجود یأس و ناامیدی ما پوشیده شده است. مانند اینکه شمع در فانوس به خاطر وجود پروانهای که خودخواهی دارد، روشناییاش را نمایان میکند.
هوش مصنوعی: زمانی که چشمانمان را باز میکنیم، از خودمان دور میشویم. آغاز ما مانند جرقهای است که پایان ما را رقم میزند.
هوش مصنوعی: از زبان ما، شادی و لذت زندگی به تلخی تبدیل شده است، چرا که تلخی میوه بادام باعث تلخی شکر هم میشود.
هوش مصنوعی: ما که در کنار خانه کعبه هستیم و احساس بیهدف بودن داریم، در واقع در حال آماده شدن برای سفر معنویامان هستیم.
هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که صائب، دلش به شدت تحت فشار و دچار مشکل شده است، چرا که سالهاست آرزوهای بیپایهاش را تحمل میکند و گویا به نوعی زیر بار این آرزوها به زمین افتاده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چشمه حیوان و کوثر جرعه از جام ماست
مستی کون مکان از باده گلفام ماست
زهر قهر ار میکنی در جام ما بر جای شهد
خوشتر از شهد و شکر زهر توان در کام ماست
جمله ذرات جهان آئینه حسن تواند
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.