دامن صحرای وحشت خاک دامنگیر ماست
حلقه چشم غزالان حلقه زنجیر ماست
در نظر واکردنی بیرون ز گردون می رویم
چون شرار شوخ، مجمر عاجز تسخیر ماست
از هوس هر دم به رنگی جلوه آرا می شویم
از پر طاوس، گویا خامه تصویر ماست
از قناعت دستگاه شکر می گردد وسیع
کاسه گردون پر از نعمت ز چشم سیر ماست
دانه ای کز دام افزون است در گیرندگی
پیش ارباب بصیرت سبحه تزویر ماست
بحر تا سیلاب را صافی نسازد بحر نیست
هر که ما را در جوانی پیر سازد، پیر ماست
نیست دربست و گشاد خویش ما را اختیار
بهله دست قضا سرپنجه تدبیر ماست
یک سر مو نیست صائب کوتهی در زلف یار
دوری این راه از کوتاهی شبگیر ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره دشواری‌ها و زیبایی‌های زندگی است. شاعر به توصیف حضوری در دنیایی پر از مشکلات و محدودیت‌ها می‌پردازد که همچون دامن صحرای وحشت، بر او سایه افکنده است. غزالان نماد پنهانی زیبایی و آزادی‌اند، در حالی که در واقعیت، او در زنجیر است.
شاعر به fleeting و گذرا بودن زندگی و لذت‌ها اشاره می‌کند و از تأمل در سرنوشت و قضا و قدر سخن می‌گوید. او تأکید می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند ما را پیر کند جز خودمان و انتخاب‌هایمان. در نهایت، این شعر به تفکر درباره ناتوانی در کنترل زندگی و تأثیرات خارجی بر سرنوشت فردی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: فضای وحشت و بیابان، ما را در خود گرفتار کرده است، مانند حلقه‌ای که چشم‌های غزالان دور ما را احاطه کرده و ما را به زنجیر کشیده است.
هوش مصنوعی: ما از دنیای بالا فرار می‌کنیم و مانند شعله‌ای پرانرژی و سرزنده، ما را هیچ چیزی نمی‌تواند مهار کند.
هوش مصنوعی: ما هر لحظه به رنگ و حالتی جدید و زیبا در می‌آییم، مانند پر طاووس، که نشان می‌دهد خلق و خوی ما تحت تأثیر آرزوها و خواسته‌هایمان است.
هوش مصنوعی: خوشبختی و فراوانی نعمت‌ها به خاطر قناعت و رضایت ما به وجود می‌آید؛ اگر چه ظواهر زندگی ممکن است کم به نظر برسند، اما رضایت درونی ما می‌تواند زندگی را پر از نعمت کند.
هوش مصنوعی: دانه‌ای که از دام بیشتر است، در توانایی جذب کردن، نماد فریب و تزویر ما در پیش افرادی با بصیرت است.
هوش مصنوعی: هر که در جوانی ما را به دلسردی و کهولت برساند، واقعا در نظر ما پیر است؛ زیرا خصلت‌های خوب و صفات مثبت باید انسان را شاداب و جوان نگه دارد. اگر دریا نتواند سیلاب را صاف کند، پس بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: در زندگی ما هیچ چیز به طور کامل در اختیار ما نیست و ما نمی‌توانیم همه چیز را کنترل کنیم، بلکه سرنوشت و تقدیر نقش مهمی در آن دارند و ما تنها می‌توانیم با تدبیر و درایت خود بر شرایط تأثیر بگذاریم.
هوش مصنوعی: زلف یار آن‌قدر بلند و زیباست که حتی یک تار موی آن نیز نمی‌تواند نشان‌دهنده کم‌عمق بودن عشق یا فاصله ما باشد. در واقع فاصله‌ی ما از هم به دلیل کوتاهی شب و زمان اندک نیست، بلکه به دلیل دوری ما از یکدیگر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
فکر زلفش، در ره دیوانگی شبگیر ماست
حرف گیسویش، بجای ناله زنجیر ماست
ما بهر دلبسته یی، دست ارادت کی دهیم؟
چون عصا هرکس کند قطع علایق، پیر ماست
نقد ما رایج ز بی قدری است در بازار دهر
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.