چون کند آن غمزهٔ خونریز عریان تیغ را
بخیهٔ جوهر شود زخمِ نمایان تیغ را
ریخت خونِ عالم و مژگانِ او خونین نشد
تیزیِ سرشار سازد پاکدامان تیغ را
در دلِ فولاد چون سنگآتشی پنهان نبود
خونِ گرمم شد چراغِ زیرِ دامان تیغ را
دستگاهِ لاف میخواهند صاحبجوهران
نعل در آتش بود از بهرِ میدان تیغ را
کار چون گویاست، بیکارست اظهارِ کمال
ترجمان باشد لبِ زخمِ نمایان تیغ را
عاشقِ صادق نمیگرداند از بیداد روی
صبح از خورشید میگیرد به دندان تیغ را
از دلآزاری بود آهندلان را زندگی
خون گواراتر بود از آبِ حیوان تیغ را
هر کجا آن تیغِ ابرو از نیام آید برون
میکند بیجوهری در قبضه پنهان تیغ را
علمِ رسمی سینهصافان را نمیآید به کار
جوهر اینجا میشود خوابِ پریشان تیغ را
بر دلِ پیران مخور کز عجز سرپیشافکنان
بیشتر زیرِ سپر دارند پنهان تیغ را
هر که میداند بقای خویش صائب در فنا
میشمارد مغتنم چون مدِِّ احسان تیغ را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف قدرت و زیبایی یک تیغ (که نماد عشق و احساسات است) میپردازد. شاعر به طور استعاری از تیغ به عنوان ابزاری خونریز و بیرحم یاد میکند که باوجود زیبایی ظاهریاش، باعث درد و رنج میشود. تیغ، تجلی عشق صادقانه ایست که هرچند آزاردهنده است، اما همچنان ارزشمند و زیبا تلقی میشود. شاعر همچنین به تفاوتهای ظاهری و باطنی میان عشق و درد اشاره دارد و به این نکته میپردازد که عشق واقعی به مانند تیغی است که قادر است هم زخم بزند و هم عشق را به نمایش بگذارد. در انتها، به اهمیت درک و پذیرش این تناقضات در زندگی و عشق اشاره میشود.
هوش مصنوعی: وقتی آن غمزهٔ کشنده به تیزی خود عمل کند، زخم نمایان بر بدن را به گونهای میبندد که انگار جوهر آن را دوخته است.
هوش مصنوعی: اگر چه دنیا به هر سمت و سویی دچار خونریزی و درد است، اما اشکهای او نتوانسته است به تیغی که در دست پاکدامان است، آسیبی برساند. این تیغ همچنان تیز و شگفتانگیز باقی مانده است.
هوش مصنوعی: در دلِ فلز مانند آتش سنگی که پنهان است، خون گرم من به چراغی تبدیل شده که زیر دامن تیغ قرار دارد.
هوش مصنوعی: افرادی که دنبال نقش و مقام هستند، به دنبال تجملات و ظواهر میباشند، در حالی که انسانهای با ارزش واقعی همانند نعلهایی هستند که در آتش برای جنگ و نبرد آماده میشوند.
هوش مصنوعی: وقتی کار خود را به خوبی انجام میدهی، نیازی به گفتن و نشان دادن نیست. مهارت و کمال واقعی خود را با رفتار و عملت میتوانی نشان بدهی، نه با کلمات. همانطور که زخم ناشی از تیغ، خود به خود نمایان است و نیازی به توصیف ندارد.
هوش مصنوعی: عاشق واقعی به خاطر ظلم و سختیها، رویش را از زیبایی صبح و نور خورشید نمیگرداند و در عوض، از سختیها و دردهای عشق، مانند تیغی که در دندان دارد، میگیرد و آنها را تحمل میکند.
هوش مصنوعی: زندگی برای آهندلان، که دلشان آزرده است، پر از درد و رنج است و این رنج از خون جاریشان تلختر است، مانند آبی که به حیوانات مینوشانند. در واقع، زندگی در این حالتی که دارند، مانند تیغی تیز است که بیشتر از هر چیز دیگر آنها را آزار میدهد.
هوش مصنوعی: هر جا که آن ابروی زیبا نمایان شود، قدرت و زیبایی آن به قدری است که هر چیز بیارزش و معمولی را در کنار آن تحتالشعاع قرار میدهد.
هوش مصنوعی: دانش ظاهری و آکادمیک برای افرادی که دلی پاک و صاف دارند مفید نیست و در اینجا به جای آن، واقعیتها و حقایق غیرمنتظره و عجیب وجود دارد.
هوش مصنوعی: به دلِ سالخوردگان توجه نکن، زیرا کسانی که از ناتوانی سر خود را پایین میاندازند، در واقع بیشتر از دیگران، سلاحهای پنهانی دارند.
هوش مصنوعی: هر کس که به واقعیت وجود خود آگاه است، بر آنچه زودگذر و فناپذیر است، ارج مینهد و آن را نعمت میشمارد، مانند خوشهای که از رحمت اشارهگر میآید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.