تا چند نقشبند تمنا شویم ما
آیینه دار جلوه عنقا شویم ما
چون موجه سراب درین دشت پر فریب
با جان بی نفس پی دنیا شویم ما
شور جنون کجاست که مانند گردباد
جاروب خارزار تمنا شویم ما
یارب نصیب کن پر و بالی که چون مسیح
زین خاکدان به عالم بالا شویم ما
با دیده ای که گوهر عبرت شناس شد
حیف است حیف خرج تماشا شویم ما
غفلت امان نداد که خود را کنیم صاف
زان پیشتر که واصل دریا شویم ما
نگشود لامکان ز دل تنگ ما گره
در تنگنای چرخ چسان وا شویم ما؟
دلهای تیره سرمه گفتار ما بود
چون طوطیان ز آینه گویا شویم ما
صبح امید از دل ما زنگ می برد
گر ملتجی به دامن شبها شویم ما
تا در میان جمعیم آشفته خاطریم
جمع آن زمان شویم که تنها شویم ما
در چشم این سیاه دلان صبح کاذبیم
در روشنی اگر ید بیضا شویم ما
هر عضوی از تو از دگری دلرباترست
چون قانع از نظاره به یک جا شویم ما؟
در زهر اگر چه غوطه زدیم از گزیدنش
صائب نشد گزیده ز دنیا شویم ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مضامین عرفانی و عمیق اشاره دارد. شاعر از نیاز به تحول و ارتقاء روحی صحبت میکند و میخواهد به مرحلهای عالیتر از زندگی دست یابد. او به تمنا و آرزوهایی اشاره میکند که آنها را به جنس دنیوی محدود میکند و تمام تلاشش را میکند تا از این دنیا به عالمی بالاتر پرواز کند.
با تصاویری مانند شفق و صبح امید، شاعر از تاریکی و غفلت رهایی میجوید و میخواهد که به وضوح و روشنی برسد. در نهایت، او به اهمیت جمع و اجتماع اشاره میکند و میخواهد که در خلوت و تنهایی به حقیقت و درک درست از خود و جهان برسد. این سفر از مرحله ظاهری به باطن و فهم عمیقتر زندگی را ترسیم میکند.
هوش مصنوعی: ما چه مدت باید در آرزوی زیبایی بمانیم؟ چه زمانی میتوانیم مانند آینهای، جلوه و زیبایی پرنده افسانهای را به نمایش بگذاریم؟
هوش مصنوعی: در این دشت پر از فریب، مانند سراب که جاذبهای فریبنده دارد، ما با جان بینفس خود به دنبال دنیا میرویم.
هوش مصنوعی: شور و هیجان عشق کجاست که ما بتوانیم مانند یک گردباد، تمامی موانع و دشواریهای عشق را از سر راه برداریم؟
هوش مصنوعی: ای خدا، به ما بال و پر عطا کن تا مانند مسیح از این دنیای خاکی به آسمانها پرواز کنیم.
هوش مصنوعی: با چشمی که به عمق درسهای زندگی آگاه شده، افسوس که ما باید تنها به تماشای ظاهری بپردازیم.
هوش مصنوعی: غفلت و بیتوجهی اجازه نداد که خود را پاک و آماده کنیم، پیش از آنکه به دریا برسیم.
هوش مصنوعی: دل تنگ ما در این دنیا نمیتواند به راحتی گرههای خود را باز کند، حالا چطور میتوانیم از محدودیتها و تنگناهای زندگی رهایی یابیم؟
هوش مصنوعی: دلهای تاریک ما مانند سرمهای هستند که حرفهای ما را بیان میکند، همچون طوطیانی که از آینه سخن میگویند و ما هم تلاش میکنیم تا روشنی و وضوح را به سخنانمان ببخشیم.
هوش مصنوعی: اگر ما در دعا و درخواست به شبهای تار پناه ببریم، صبح امید از دلمان دور نمیشود.
هوش مصنوعی: ما زمانی که در جمع دیگران هستیم، ذهنمان پریشان است. آرامش و تمرکز واقعیمان زمانی به دست میآید که تنها و دور از جمع باشیم.
هوش مصنوعی: در نگاه افرادی که دلشان تیره و تار است، ما به مانند سپیدهی دروغین هستیم، حتی اگر در روشنی و نور همچون معجزهای درخشان شویم.
هوش مصنوعی: هر کدام از اعضای وجود تو جذابتر از دیگری است. چگونه میتوانیم تنها به یک جا تسلیم شویم و از نگاه کردن به بقیه غافل بمانیم؟
هوش مصنوعی: با وجود اینکه در خطر و درد غرق شدهایم، اما نتوانستیم از تلخیهای دنیای پر زرق و برق دور شویم و به راحتی از آن جدا شویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.