دل را ز قید جسم رها می کنیم ما
این دانه را ز کاه جدا می کنیم ما
عمر دوباره در گره روزگار نیست
جان را به زلف یار فدا می کنیم ما
در ظرف بحر رحمت حق آب و خون یکی است
اندیشه صواب و خطا می کنیم ما
آه این چنین اگر شکند آستین سعی
پیراهن سپهر، قبا می کنیم ما
افتد غزال دولت اگر در کمند ما
از همت بلند رها می کنیم ما
می می کشیم و خنده مستانه می زنیم
با این دو روزه عمر چها می کنیم ما
مهمان مرگ بر در دل حلقه می زند
تا فکر آشیان و سرا می کنیم ما
در قلزمی که نیست سر نوح در حساب
همچون حباب، کسب هوا می کنیم ما
با شوخ دیدگان نتوان هم نواله شد
زین خوان نصیب خویش جدا می کنیم ما
نگشود صائب از مدد خلق هیچ کار
از خلق روی دل به خدا می کنیم ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفاهیم معنوی و فلسفی زندگی میپردازد. شاعر به این نکته اشاره میکند که انسان باید دل را از وابستگیهای جسمانی رها کند و به عشق و محبت بپردازد. او عمر را فرصتی میداند که نباید در قید و بند روزمرگیها تلف شود و باید در مسیر حقیقت و معنویت قدم برداشت. مرگ به عنوان مهمانی نامحسوس در در خانهی انسانها در حال نزدیک شدن است و باید به فکر جاودانگی و زندگی معنادار باشیم. در نهایت، شاعر به این نتیجه میرسد که نباید از خلق و وابستگیهای دنیوی دل خوش کرد، بلکه باید روی به پروردگار آورد.
هوش مصنوعی: ما به دل خود آزادی می بخشیم و آن را از محدودیت های جسمانی جدا می کنیم، مانند اینکه این دانه را از کاه و مواد اضافی تفکیک می نماییم.
هوش مصنوعی: زندگی دوباره در چنگ زمان نیست، اما ما جانمان را برای عشق و زیبایی معشوق فدای او میکنیم.
هوش مصنوعی: در دنیای وسیع رحمت الهی، تفاوتی میان آب و خون وجود ندارد و ما معمولاً در قضاوتهای خود درباره درست و نادرست اشتباه میکنیم.
هوش مصنوعی: اگر آستین کار و تلاش آسمان را اینگونه پاره کند، ما نیز به زیبایی لباس میپوشیم.
هوش مصنوعی: اگر بخت و خوششانسی به ما روی آورد و فرصتی به دست آوردیم، به خاطر اراده و تلاش بلندپروازانهمان، اجازه نمیدهیم که آن را از دست بدهیم.
هوش مصنوعی: ما در حال نوشیدن شراب و شادی کردن هستیم، در حالی که با این دو روز عمر چه کنیم؟
هوش مصنوعی: مرگ مانند یک مهمان در دروازه دل ما میزند و ما همچنان در فکر خانه و محل زندگیمان هستیم.
هوش مصنوعی: در دنیایی که هیچ سرنوشتی مشخص نیست و مانند حبابی زودگذر است، ما به دنبال جلب توجه و احترام هستیم.
هوش مصنوعی: با نگاهی شوخی و سبکسرانه نمیتوان از این سفره بهرهای برد. ما سهم خود را جدا کرده و نمیتوانیم با دیگران همسان باشیم.
هوش مصنوعی: صائب از کمکهای دیگران کار مهمی نکرد و هیچ یک از افراد نمیتوانند به ما کمک کنند. ما فقط از دل به خدا توکل میکنیم و به او روی میآوریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
دل را اسیر دام بلا می کنیم ما
کاری که می کنیم بجا می کنیم ما
ما را به کعبه راهبری احتیاج نیست
ابروی یار قبله نما می کنیم ما
امید خود به چرخ سیه کاسه می بریم
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.