پنهان رخ چو ماه برای چه می کنی؟
خون در دل نگاه برای چه می کنی؟
ابرام در شکستن دلهای بیگناه
ای ترک کج کلاه برای چه می کنی؟
بگذر ز کاوش دل ما خون گرفتگان
در بحر خون، شناه برای چه می کنی؟
با چهره ای که آب کند آفتاب را
اندیشه از نگاه برای چه می کنی؟
بهر خراب کردن ما جلوه ای بس است
صد جلوه سر به راه برای چه می کنی؟
ای برق جلوه ای که دو عالم کباب توست
سر در سر گیاه برای چه می کنی؟
تسخیر ملک دل به نگاهی میسرست
جمعیت سپاه برای چه می کنی؟
چون بی گناه کشتن عاشق گناه نیست
عذر مرا گناه برای چه می کنی؟
رخسار همچو روز ترا زلف شب بس است
روز مرا سیاه برای چه می کنی؟
صائب چو رحم در دل سنگین یار نیست
سامان اشک و آه برای چه می کنی؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی احساسات عاشقانه و دردهای ناشی از عشق می‌پردازد. شاعر از محبوب می‌پرسد چرا خود را پنهان می‌کند و چرا با نگاهش دل او را می‌شکند. او به عمق اندوه و رنج خود اشاره کرده و از محبوب می‌خواهد که به او رحم کند. با تشبیهات زیبا، شاعر احساسات پیچیده‌اش را از جمله حسرت، عشق و ناامیدی بیان می‌کند و بارها از معشوق می‌خواهد که دلیل اعمالش را توضیح دهد. این شعر به وضوح نشان‌دهنده‌ی دردهای عاشقانه و جستجوی پاسخ در روابط انسانی است.
هوش مصنوعی: چرا صورت زیبایت را پنهان می‌کنی مانند ماه؟ چرا دل را با نگاه‌های پر از احساس و اندوه آزرده می‌کنی؟
هوش مصنوعی: ای ترک کج کلاه، چرا دلهای بیگناه را می‌شکنی و به آنها آسیب می‌زنی؟
هوش مصنوعی: از تلاش برای درک احساسات ما که در درد و رنج غوطه ور هستیم، بگذر. چه نیازی به شنا کردن در این دریای خونین داری؟
هوش مصنوعی: با چهره‌ای که می‌تواند تابش آفتاب را کم کند، چرا به فکر نگاه کردن به دیگران هستی؟
هوش مصنوعی: برای ویران کردن ما، یک جلوه کافی است. چرا به دنبال صد جلوه مختلف هستی؟
هوش مصنوعی: ای نور درخشان و زیبایی که هر دو جهان فدای تو هستند، چرا سر از گیاه در می‌آوری؟
هوش مصنوعی: به یک نگاه می‌توانید دل یک نفر را تسخیر کنید؛ پس چرا برای به دست آوردن عشق و دل دیگران، انبوهی از افراد را دور هم جمع می‌کنید؟
هوش مصنوعی: وقتی که بی‌گناهی را می‌کشند، عاشق بودن هیچ گناهی ندارد. پس چرا به دنبال عذر و بهانه برای گناه من می‌گردی؟
هوش مصنوعی: صورت تو همچون روز روشن است، اما موی سیاه تو کافی است که شب را بسازد. چرا روز من را این‌قدر تیره کردی؟
هوش مصنوعی: صائب، زمانی که رابطه‌ات با دوست گرانبهات به هم خورده و دلش برای تو سنگین شده، چرا باید بی‌دلیل و بی‌هدف، اشک بریزی و آه بکشی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.