در جوش گل شراب ننوشد کسی چرا؟
با رحمت خدای نجوشد کسی چرا؟
تا ابر نوبهار پریشان نگشته است
چون رعد هر نفس نخروشد کسی چرا؟
در موسم بهار، می لاله رنگ را
چون لاله کاسه کاسه ننوشد کسی چرا؟
گرم است تا ز آتش گل سینه بهار
از سنگ همچو چشمه نجوشد کسی چرا؟
چون دامن وصال به کوشش گرفته اند
چندان که ممکن است نکوشد کسی چرا؟
این شیشه ها چو ابر تنک بی طراوتند
در پای خم شراب ننوشد کسی چرا؟
دریا ز موج دست ستم چون برآورد
پیراهن حباب نپوشد کسی چرا؟
چون خوردنی است کاسه زهری که قسمت است
با جبهه گشاده ننوشد کسی چرا؟
یاقوت یافت در جگر سنگ آب و رنگ
دیگر برای رزق بکوشد کسی چرا؟
غافل مشو ز حق به امید قبول خلق
یوسف به سیم قلب فروشد کسی چرا؟
صائب به شکر سینه گرمی که داده اند
چون گل به خار، گرم نجوشد کسی چرا؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق شاعر نسبت به زندگی، عشق و زشتی و زیبایی‌ها می‌پردازد. شاعر در آن به این نکته اشاره می‌کند که در شرایط خاص و بهار، مردم باید از نعمت‌های زندگی بهره‌برداری کنند و از خوشی‌ها و زیبایی‌ها غافل نشوند. او از مردم می‌خواهد که در این دوران، در مقابله با مشکلات و چالش‌ها، تلاش کنند و از لذت‌های زندگی، مانند شراب و عشق، استفاده کنند. همچنین به دوستی و ارتباطات انسانی تأکید می‌کند و اهمیت جدیت در روابط را یادآوری می‌کند. نهایتاً، شاعر به این نتیجه می‌رسد که افراد باید از فرصت‌ها بهره‌برداری کرده و به دنبال خوشی‌ها و رضایت واقعی زندگی باشند.
هوش مصنوعی: اگر گل در حال جوشیدن است، چرا کسی از آن شراب نمی‌نوشد؟ و اگر رحمت خدا در حال جاری شدن است، چرا کسی از آن بهره‌مند نمی‌شود؟
هوش مصنوعی: تا زمانی که باران بهاری هنوز نیامده و اوضاع آشفته است، چرا کسی نمی‌داند که به مانند رعد در هر لحظه نمی‌تواند بی‌صدا باشد؟
هوش مصنوعی: در فصل بهار، چرا کسی نمی‌تواند از می لاله‌گون مانند یک لاله به اندازه کافی بنوشد؟
هوش مصنوعی: تا زمانی که احساسات و عشق در دل همچون آتش در حال شعله‌ور است، چرا باید از دل سنگی به مانند چشمه‌ای تازه و زنده، جوشش و شکوفایی مشاهده نشود؟
هوش مصنوعی: وقتی که تلاش زیادی برای به دست آوردن وصال و نزدیکی به معشوق انجام شده، دیگر چرا کسی باید تلاش کند؟
هوش مصنوعی: این شیشه‌ها مانند ابرهای نازک و بی‌طراوت به نظر می‌رسند، چراکه هیچ‌کس برای نوشیدن شراب به پای این خم نمی‌آید.
هوش مصنوعی: دریا وقتی که موج‌های خود را به بالا می‌زند و پیراهن حبابی را نمایان می‌کند، چرا هیچ‌کس آن را نمی‌پوشد؟ این نشان‌دهنده این است که زیبایی و ظرافت در شرایط سخت و طاقت‌فرسا نیز قابل مشاهده است، اما در این شرایط کسی به سراغ آن نمی‌رود.
هوش مصنوعی: این جمله به این مفهوم اشاره دارد که اگر چیزی به هر دلیلی مقدر شده باشد، حتی اگر به نوعی خطرناک یا زهرآگین به نظر برسد، هر کسی به خودی خود نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد یا از آن فرار کند. در واقع، اگر سرنوشتی برای کسی یا چیزی رقم خورده باشد، آن شخص یا چیز نهایتاً به سوی آن خواهد رفت، حتی اگر ظاهراً جایگاهش نامناسب باشد.
هوش مصنوعی: یاقوتی که در دل سنگ‌ها پنهان شده، به زیبایی و رنگ و لعاب خاصی دست یافته است. آیا کسی به خاطر روزی و معیشت خود تلاش نمی‌کند؟
هوش مصنوعی: از حق غافل نشو و انتظار نداشته باش که مردم تو را بپذیرند. چرا کسی باید یوسف را به قیمت قلبش بفروشد؟
هوش مصنوعی: صائب، بیان می‌کند که باید شکرگزار دلگرمی و لطفی بود که به ما داده شده است. همچنان که گل به خاطر خاری که دارد دچار سردی نمی‌شود، انسان هم باید از محبت و مهربانی‌ها لذت ببرد و نجوید. اگر این دلگرمی و محبت از سوی دیگران وجود دارد، نباید هرگز از خود بی‌خبر باشیم و باید به آن شکرگزار باشیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
در نو بهار باده ننوشد کسی چرا
می در پیاله زهد فروشد کسی چرا
مرغان چنین به شوق و بهاران چنین به ذوق
همراه بلبلان نخروشد کسی چرا
سر رشته ی معامله در دست قسمت است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.