مباش از سخن سخت در شکست پیاله
که بهتر از ید بیضاست پشت دست پیاله
هزار شیشه تقوی خورد به سنگ ملامت
چو گرم عشوه شود چشم نیم مست پیاله
چرا تراود ازو صد هزار سجده رنگین؟
اگر صراحی می نیست پای بست پیاله
ز هوش ناقص ما بیدلان چه کار گشاید؟
که عقل می خورد امروز روی دست پیاله
به غیر سینه صائب به هیچ جا ننشیند
خدنگ غمزه چو بیرون جهد ز شست پیاله
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی جذابیت و تاثیرات عشق و زیبایی می‌پردازد. شاعر به نوعی انتقاد می‌کند که نباید به ظواهر دلخوش کرد، زیرا عشق و زیبایی می‌تواند دل را به خطر بیندازد. او اشاره می‌کند که با وجود نشانه‌های تقوی، چشمان مست و شیفته نمی‌توانند به راحتی از زیبایی بگریزند. در نهایت، شاعر به این نکته می‌رسد که عشق حقیقی و زیبایی عمیق‌تر از ظواهر است و هیچ چیزی نمی‌تواند جایگزین آن شود.
هوش مصنوعی: از بیان سخنان تند و سخت بپرهیز، چرا که شکستن یک پیاله به مراتب بهتر از ضربه زدن به آن با دست است.
هوش مصنوعی: زمانی که چشم نیمه مست تحت تأثیر زیبایی و جذابیت قرار می‌گیرد، تمام زنجیره‌های تقوا و پرهیزکاری که به سختی ساخته شده‌اند، به راحتی می‌شکنند و از بین می‌روند.
هوش مصنوعی: چرا از آن چهار صد هزار سجده زیبا و رنگارنگ برمی‌خیزد؟ اگر این شراب نمی‌بود، چرا باید پای پیاله به آن بسته می‌شد؟
هوش مصنوعی: از ذهن نارس ما افراد بی‌خبر چه تدبیری برمی‌آید؟ زیرا امروز عقل و خرد در دست پیاله (شراب) فرورفته است.
هوش مصنوعی: غمزه‌ای که از چشم فردی به سوی دیگری پرتاب می‌شود، تنها در دل عاشق می‌نشیند و هیچ‌جا دیگر تأثیر نمی‌گذارد؛ مانند اینکه اگر پیاله‌ای از دست برود، هیچ چیزی از آن نمی‌ماند که در جایی دیگر باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.