|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی همچون آسودگی و تماشای زیبایی‌های زندگی می‌پردازد. شاعر از خاک و ساده‌زیستی صحبت می‌کند و می‌خواهد مخاطب به مانند مورچه‌ای با فکر و ذکاوت باشد. او به چالش‌های آزادی و دردهایی که انسان‌ها متوجه آن هستند، اشاره می‌کند. همچنین به زیبایی‌های طبیعی مانند بلبل و غنچه پرداخته و دعوت می‌کند تا زیبایی‌ها را درک کنیم. در نهایت، شاعر به نوعی از بی‌نظمی و پریشانی در احساسات اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: خودت را humble و فروتن قرار بده و از تماشای راحتی و آسودگی دست بردار. مثل یک مور کار کن و زحمت بکش تا به موفقیت و عظمت دست پیدا کنی مثل سلیمان.
هوش مصنوعی: ای کسی که در آتش درد و رنج هستی، برای آزادی‌ات، مدتی از چوب قفس صندل بر پیشانی بگذار.
هوش مصنوعی: ای نسیم، بلبل ما حس زیبایی‌شناسی دارد، غنچه را با کمی از لخت بودن یک حس تازه و زیبا ببخش.
هوش مصنوعی: به تو گفتم ای صائب، از آن زلف پرشکایت کن، اما تو در این لحظه نشنیدی و بهتر است که دستی به آغوش پریشانی خود ببری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.