غم کجا از سینه بی غمخوار می آید برون؟
کی به پای خویش از پاخار می آید برون؟
عندلیبی را که سر در زیر بال خود کشید
برگ عیش از غنچه منقار می آید برون
قانع از دریای پر گوهر به کف گردیده است
هر که از میخانه با دستار می آید برون
بر ندارد چهره زرد از رکاب کهربا
برگ کاهی کز ته دیوار می آید برون
می کند آهستگی کوته زبان خصم را
با نمد دندان ز کام مار می آید برون
می کشد از دلخراشان حیف خود را انتقام
کوهکن کی سالم از کهسار می آید برون؟
خوشه را از هم جدا چون دانه سازد راه تنگ
یک سخن زان لب به چندین بار می آید برون!
خون گل از خار دارد تیغ ها زیر سپر
دست گلچین زخمی از گلزار می آید برون
صحبت تردامنان در حسن نگذارد صفا
با چه رو آیینه از زنگار می آید برون؟
در گل چسبنده تن، پای خواب آلودگان
می رود آسان ولی دشوار می آید برون
خط ز هم می پاشد آخر زلف عنبربار را
از نیام این تیغ جوهردار می آید برون
مرغ زیرک کم فتد در حلقه دامی دو بار
برنگردد نغمه ای کز تار می آید برون
آه ما صائب نماند تا قیامت در جگر
از نیام این تیغ بی زنهار می آید برون
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان عواطف و احساسات مختلف بشری می‌پردازد و نشان می‌دهد که غم و شادی از کجا نشأت می‌گیرند. در آن به نکاتی چون اثر سوء ظلم و بی‌رحمی، تاثیر زیبایی و عشق، و نیز تنهایی و درد اشاره شده است. شاعر با استفاده از تصاویری از طبیعت و زندگی روزمره، احساسات خود را به تصویر می‌کشد. در نهایت، این شعر به تعبیری می‌گوید که چیزهای خوب و بد در زندگی بر روی هم تاثیر متقابل دارند و گاهی از دلخوشی‌ها غم و از غم‌ها دلخوشی به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: غم چگونه می‌تواند از قلبی که دلدار ندارد، بیرون بیاید؟ کی می‌تواند از خاکی که به پا است، چیزی بیرون بیارد؟
هوش مصنوعی: پرنده‌ای که سرش را زیر بال خود پنهان کرده، از غنچه‌ای که در دست دارد شادی و زندگی را بیرون می‌آورد.
هوش مصنوعی: هر کسی که از میخانه با حالتی خاص بیرون می‌آید، از دریای پر از جواهر راضی و خشنود است.
هوش مصنوعی: چهره زرد از اثر رکاب کهربا به سختی قابل دیدن است، همانطور که برگ کاهی از دیوار بیرون می‌آید.
هوش مصنوعی: دشمن که زبان تند و تیزی دارد، به آرامی و با فکر باید پاسخ داده شود، چون ممکن است از گاز مار به شدت آسیب ببیند.
هوش مصنوعی: درد و رنجی که در دل کسی وجود دارد، به او آسیب می‌زند و او به دنبال انتقام است. اما سوال این است که آیا کسی که بر اثر سختی‌ها و مشکلات بیرون می‌آید، واقعا از این شرایط به سلامت عبور کرده است یا نه؟
هوش مصنوعی: خوشه‌ها از هم جدا شده‌اند و مانند دانه‌ها در یک مسیر باریک می‌مانند. یک سخن از آن لب به دفعات زیاد بیرون می‌آید.
هوش مصنوعی: گل‌ها به خاطر خاری که دارند، خونریزی می‌کنند و این زخم‌ها باعث می‌شود که گردآورندگان گل با دست‌های زخم‌خورده از باغ بیرون بیایند.
هوش مصنوعی: گفت‌وگوهای افرادی که شک و تردید دارند، باعث نمی‌شود که زیبایی و صفا به وجود بیاید. چراکه مانند آینه‌ای می‌ماند که با کثیفی و زنگار پوشیده شده و نمی‌تواند تصویر واضحی را نشان دهد.
هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که در محیط آرام و دلپذیر گل‌ها، کسانی که خواب‌آلود هستند به راحتی می‌توانند به خواب بروند، اما وقتی که می‌خواهند از آنجا بیرون بیایند، کار دشواری پیش رو دارند. این بیان به نوعی از زیبایی و فراوانی آرامش و راحتی در طبیعت نسبت به چالش‌های خارج از آن اشاره دارد.
هوش مصنوعی: در نهایت، زلف‌های خوش‌بوی محبوب به هم می‌ریزد و از نیام این تیغ تیز و درخشان به بیرون می‌آید.
هوش مصنوعی: پرنده هوشمند به راحتی در دام نمی‌افتد و اگر هم گرفتار شود، دوباره به دام نمی‌افتد. صدایی که از تار می‌آید، نشانه‌ای از هوشیاری و توجه است.
هوش مصنوعی: درد و آه ما تا همیشه در دل باقی می‌ماند، چرا که این تیغ بی‌رحم از نیام خود بیرون می‌آید و هر لحظه آماده ضربه زدن است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.